MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Tescil

... ile Hazine ve Taşpınar Köyü Tüzel Kişiliği aralarındaki tescil davasının reddine dair .... Sulh Hukuk Mahkemesinden verilen 09.06.2011 gün ve 286/265 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı vekili, 116 ada 1, 2 ve 122 ada, 1 parsellerin müvekkiline ait olduğunu bu parsellerden ayrılarak yola bırakılan yerin de müvekkiline ait olması gerektiğini açıklayarak kadastro tespitinin iptali ile yol olarak bırakılan bölümlerin müvekkili adına tapuya kayıt ve tescilini istemiştir
Davalı Hazine vekili, davayı kabul etmediklerini bu yerin köyün kadim yeri olduğunu savunmuştur.
Diğer davalı Köy Tüzel Kişiliği vekili, davacının, yol olarak bırakılan taşınmazın tespit dışı bırakıldığı tarihten geriye doğru koşullarına uygun olarak sürdürülen tasarruf ve zilyetliğinin bulunmadığını, davacı aleyhine Akdağmadeni Sulh Hukuk Mahkemesinin 2007/266 Esasına kayıtlı men’i müdahale ve kal davası açtıklarını, yine davacı tarafından açılan 1994/11 Esas – 1995/178 Karar sayılı ilamın davacının zilyetlikle iktisap şartlarını taşımadığının belirlendiğini davanın bu nedenle reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece 3402 sayılı Kadastro Kanununun 14. maddesinin aradığı norm kuralının lehine gerçekleşmediği, davacının zilyetlik yolu ile 100 dönümden fazla yer iktisap ettiği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Tapuda kayıtlı olmayan ve aynı çalışma alanı içinde bulunan taşınmaz malların tespitinde toplam yüzölçümü sulu toprakta 40, kuru toprakta 100 dönüme kadar olan bir veya birden fazla taşınmaz mal zilyetlik yolu ile bilirkişi ve tanık beyanları ile zilyet adına tespit edilebilir. Taşınmaz malın bu miktarlar dışında kalan kısmının zilyet adına tespit edilebilmesi için zilyetliğin ayrıca belgeye dayandırılması gerekir. 3402 sayılı Kadastro Kanununun 14/4 maddesinin (A) bendine göre 31.12.1981 tarihine veya daha önceki tarihlere ait vergi kayıtları bu kapsamda belge olarak nitelendirilmektedir. Bu anlamda davacının zilyetlik yolu ile iktisap ettiği taşınmazlardan 20250 m2 yüzölçümündeki 105 ada, 66 parsel kadastro tutanağı incelendiğinde görüleceği üzere 1981 tarih 62/2 numaralı emlak beyan kaydına göre 1981 yılı itibarıyla vergi kaydı ile belgelidir. Bu taşınmazın yüzölçümü davacının belgesiz olarak zilyetlik sureti ile iktisap ettiği taşınmazlardan düşüldüğünde 77,74 m2 yüzölçümündeki yeri zilyetlik yolu ile iktisap etmesinde 3402 sayılı Kadastro Kanununun 14. maddesinde düzenlenen yüzölçümü itibarıyla miktar sınırlamasına tabii tutulamaz.
Ancak, dava konusu yer, 122 ada 1 ve 116 ada 1 parsellerin arasında kalan 77,74 m2 yüzölçümünde ve paftasında yol olarak bırakılan bir yerdir. 6.6.2008 tarihli, raporu hazırlayan Fen memuru bilirkişi ... krokili raporunda, dava konusu yerin "…cami girişi ve ilerisinde bulunan taşınmazların kullanabilmesi için uygun yol olduğunu…" açıklamıştır. Mahallinde 4.6.2008 ve 01.10.2010 tarihlerinde iki keşif yapılmıştır. Bu iki keşifde dinlenen mahalli bilirkişilerden ..,..,...,...,...,...,...,..., dava konusu yeri yol olarak tarif etmişlerdir. Davacı tanığı..., yapılan 4.6.2008 tarihli ilk keşifde dava konusu yerden gelip geçerken davacının kendilerini engellemediğini, yolun öte tarafında bulunan evlere gidip gelirken bu yolu ve diğer yolları kullandıklarını beyan etmiştir. Diğer davacı tanığı ..., bu yeri zaman zaman köyden bazı vatandaşların kullandıklarını bildiğini ifade etmiştir. Davalı tanıkları ...,..,...,...,...,...,...,... de bu yerin köyün ortak kullandığı yol olduğunu açıklamışlardır. Bütün bu beyanlardan ve fen memuru bilirkişilerin krokilerini dayandırdıkları paftadan dava konusu yolun, ana yola çıkışı sağlayan ve köylünün köy camiine giderken eskiden beri yol olarak kullandığı bir alan olduğu anlaşılmaktadır. Davanın bu nedenle reddine karar verilmesi gerekirken 3402 sayılı Kadastro Kanununun 14. maddesindeki miktar sınırlaması itibarıyla reddi doğru değilse de hüküm sonucu itibarıyla doğrudur.
Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 18,40 TL peşin harcın onama harcına mahsubu ile kalan 2,75 TL"nin temyiz eden davacıdan alınmasına 02.04.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.