Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, 1312 sayılı TEK Kanununun bazı maddelerini değiştiren 2705 sayılı yasa ve buna dayalı olarak çıkartılan yönetmelikle kanunlarla kurulu umum müdürlük ve müesseseler ile köylerde kurulan birliklerin, elektrik hizmeti için kurulmuş diğer birliklerin elinde bulunan tesis ve işletmelerin TEK’e devrinin öngörüldüğünü, ancak davalı Belediye’nin dava konusu 409 ada 25 parsel sayılı taşınmazdaki 54 m2’lik trafo yerini devretmediğini ileri sürerek anılan taşınmazın 54 m2’lik kısmının ifrazen Tedaş Genel Müdürlüğü adına bedelsiz devir ve tescilini talep etmiştir.
Davalı, aradan 25-26 yıl gibi bir sürenin geçtiğini, davanın zamanaşımına uğradığını, davaya bakma görevinin Danıştay’a ait olduğunu, ayrıca devir bedelinin de ödenmediğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, dava konusu taşınmazın tapusunun iptali ile davacı adına tesciline karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava 1312 sayılı yasayı değiştiren 2705 sayılı yasa gereğince açılan devir ve tescil isteğine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dava konusu 409 ada 25 parsel sayılı taşınmazın 269 m2 olarak davalı Belediye adına kayıtlı olduğu sabittir.
Davacı idare anılan taşınmazın 4.3.1985 tarih 29 sayılı devir kararı uyarınca kendilerine devri gerektiğini, aradan geçen süreye rağmen devir işleminin gerçekleştirilmediğini ileri sürerek 54 m2’lik trafo binasının yer aldığı bölümün ifrazen tescili isteği ile eldeki davayı açtığı görülmektedir.
Hemen belirtilmelidir ki, sicilde mülkiyet değişimi sonucunu doğurucu nitelikteki tapu iptal ve tescil istekli davaların çözüm yerinin İdari Yargı olmayıp Adli Yargı olduğu gözetilmek suretiyle davanın karara bağlanmış olmasında bir isabetsizlik bulunmadığı gibi davanın kabulüne karar verilmiş olmasında da kural olarak bir yanılgı yoktur.
Nevarki, mahkemece 54 m2’lik trafo yerinin ifrazının mümkün olup olmadığı hususunda yeterli inceleme ve araştırma yapılmadan sonuca gidilmiştir.Bu durumda yapılan soruşturmanın hüküm kurmaya elverişli olduğunu söyleyebilme olanağı yoktur.
Hal böyle olunca, dava konusu taşınmazın ifrazen tescili istenen 54 m2’lik kısmının encümen kararına dayalı olarak ifazının mümkün olup olmadığının saptanması, ifrazının mümkün olması halinde bu bölümün davacı idare adına tesciline mümkün olmaması halinde ise talep edilen kısım taşınmazın yüzölçümüne oranlanmak suretiyle davacı idare davalı belediye ile paydaş kılınmak suretiyle davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, HUMK’nun 74 md. hükmü göz ardı edilerek yazılı olduğu üzere hüküm kurulması doğru değildir.Davalının temyiz itirazları yerindedir.Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerle HUMK’’nun 428. md. gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 7.5.2009 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.