Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2018/4301 Esas 2020/1997 Karar Sayılı İlamı

4. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/4301
Karar No: 2020/1997
Karar Tarihi: 17.06.2020

Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2018/4301 Esas 2020/1997 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, davacı vekili tarafından 2330 sayılı Yasadan kaynaklanan rücuen tazminat istenmesi üzerine açılmıştır. İlk derece mahkemesi, davanın kısmen kabulüne hükmetmiştir. Davalı vekilinin istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede, istinaf başvurusunun kabul edildiği ve davanın reddedildiği karar verilmiştir. Davacı vekilinin temyiz dilekçesi ise, HMK 362/1-a ve 362/2 maddeleri gereğince reddedilmiştir. Bu kanun maddelerine göre, hükmedilen ya da mahkemece kabul edilmeyen bölümünün miktar veya değeri 47.530 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin bölge adliye mahkeme kararlarının temyizi mümkün değildir. Dolayısıyla, davacı vekilinin temyiz dilekçesi reddedilmiştir.

4. Hukuk Dairesi 2018/4301 E. , 2020/1997 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi ... Hukuk Dairesi
İLK DERECE: ... Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 13/09/2013 gününde verilen dilekçe ile 2330 sayılı Yasadan kaynaklanan rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 11/07/2017 günlü karara karşı davalı vekilinin istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; istinaf başvurusunun kabulüne, davanın reddine dair verilen 10/05/2018 günlü ... Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi kararı davacı vekilince temyiz edilmiş, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine dair verilen 10/07/2018 tarihli ek kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
HMK 362/1-a ve 362/2. maddeleri gereğince temyiz edenin sıfatına göre, hükmedilen ya da mahkemece kabul edilmeyen bölümünün miktar veya değeri 47.530 TL"yi geçmeyen davalara ilişkin bölge adliye mahkeme kararlarının temyizi kabil değildir.
Bu nedenle, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin HMK 362/1-a maddesi gereğince REDDİNE, dosyanın ilk derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin de Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesine gönderilmesine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 17/06/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.