Mahkemesi :İş Mahkemesi


Davacı, davalı ...’ne ait işyerinde 01.12.1997-01.06.2002 tarihleri arasında (tüm sigorta kollarına tabi olarak) çalıştığının tespiti ile işten ayrılığı tarih itibariyle yaşlılık aylığı bağlanmasını talep etmiştir.
Mahkemece, ilamında belirtilen gerekçelerle, davanın kabulüne ve davacıya işten ayrıldığı tarihi takip eden ay başı olan 01.07.2013 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı bağlanmasına karar verilmiştir.
Hükmün, davalılar avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-)Davacının davalı üniversite nezdinde 01.12.1997-31.05.2002 tarihleri arasında uzun vadeli sigorta kollarına tabi olarak çalıştığının tespitine ve davacıya yaşlılık aylığı bağlanmasına ilişkin kararda bir isabetsizlik görülmemiş olup, dosyadaki yazılara, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-)506 sayılı Kanunun Geçici 81. maddesinin C-(bd) bendinde, (a) bendinde öngörülen 15 yıllık sigortalılık süresi ve 3600 prim gün sayısı şartlarını 23.5.2002 tarihinde yerine getiremeyenlerden, bu şartları “24.5.2011 tarihinden sonra yerine getiren kadınlar 58, 24.5.2011 ile 23.5.2014 tarihleri arasında yerine getiren erkekler 59 yaşını doldurmuş olmaları şartı ile yaşlılık aylığından yararlanabilirler.” hükmü öngörülmüş olup, sigortalılık başlangıç tarihinin 01.12.1997 tarihi olduğu da gözetilerek, davacının aylık bağlanmasına kararı verilen 01.07.2013 tarihi itibariyle 15 yılı aşkın sigortalılık süresinin ve 506 sayılı Kanuna göre 3600 günü aşkın ödenmiş priminin olduğu ve 58 yaşını doldurmuş olduğu gözetildiğinde, 506 sayılı Kanunun Geçici 81. maddesinin C-(bd) bendinde öngörülen yaşlılık aylığı bağlanma koşullarını taşıdığı anlaşılmakta olup, Mahkemece davacının işten ayrıldığı 30.06.2013 tarihini takip eden ay başı olan 01.07.2013 tarihi itibariyle yaşlılık aylığı bağlanmasına karar verilmesi yerinde ise de, hükümde davacıya hangi kanun maddesine istinaden yaşlılık aylığı bağlandığının infaza elverişli şekilde gösterilmemiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma sebebidir.
Ne var ki, bu aykırılığın giderilmesi, yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hüküm bozulmamalı, 01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3. maddesi yollaması ile 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 436. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Hüküm fıkrasının 2 nolu bendinde yer alan “itibaren” sözcüğünden sonra gelmek üzere, “506 sayılı Kanunun geçici 81. maddesinin C-(bd) bendine göre” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına ve hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21.04.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.