MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Görevi yaptırmamak için direnme, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre; sanık hakkında 2008/10 esas ve 2008/508 karar sayılı dava dosyasında iki kez hakaret suçundan ve bir kez de görevi yaptırmamak için direnme suçundan olmak üzere 3 mahkumiyet hükmü kurularak, hükümlerin CMK"nın 231. maddesi uyarınca açıklanmalarının geri bırakılmasına karar verildiği, hükümlerin açıklanmasının geri bırakılması kararlarının 26/06/2008 tarihinde kesinleşme şartlarının oluştuğu, ancak mahkemesince sadece tek hakaret suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararıyla ilgili olarak kesinleşme şerhinin düzenlendiği, diğer hükümlere yönelik olarak kesinleşme şerhlerinin ise düzenlenmediği anlaşılmakla, 26/06/2008 tarihi itibariyle kesinleşme şartları oluşmasına rağmen kesinleşme şerhi düzenlenmeyen hükümler yönünden de kesinleşmenin gerçekleştiğinin kabulüne karar verilerek dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak,
A- Hakkında yakalama kararı bulunan sanığın, karakola davet edilmesine rağmen davete uymayarak, şikayetçi polislere “ben gelmiyorum, beni alamazsınız, siz kim oluyorsunuz, sizi buradan sürdüreceğim" biçiminde sözler söylediğinin anlaşılması karşısında, sanığın polis memurlarının görev yerini değiştirme konusunda herhangi bir yetki ve gücü bulunmayıp, “sürdürürüm” biçimindeki ifadenin tartışmanın bütünü ve söylendiği bağlam içinde değerlendirildiğinde tehdit niteliğinde olmadığı ve suç oluşturmadığı gözetilmeden, yasal olmayan gerekçe ile mahkumiyet kararı verilmesi,
B- Dairemizce de benimsenen Ceza Genel Kurulu"nun 2013/13-293 esas, 2013/297 karar sayılı ve 11.06.2013 tarihli kararında da kabul edildiği üzere TCK"nın 43. maddesinin ikinci fıkrası; "Aynı suçun birden fazla kişiye karşı tek bir fiille işlenmesi durumunda da, birinci fıkra hükmü uygulanır" hükmünü içermekte olup, zincirleme suçtan farklı bir müessese olan ve aynı neviden fikri içtima olarak kabul edilen bu durumda, fiil yani hareket tektir ve bu fiille aynı suç birden fazla kişiye karşı işlenmektedir. Burada, hareket tek olduğu için, fail hakkında bir cezaya hükmolunacağı, ancak bu cezanın kanunun 43/1. maddesine göre artırılacağı öngörülmüştür. Ancak burada kastedilen, fiil ya da hareketin, doğal anlamda değil hukuki anlamda tekliğidir. Hakaret suçunun farklı mağdurlara karşı tek fiille gerçekleştirildiğinden söz edilebilmesi için hakaretin mutlaka ortak söz veya davranışlarla gerçekleştirilmiş olması şart değildir. Her bir mağdura veya mağdurlardan bazılarına özel olarak hitap edilerek hakaret içeren sözler söylenmiş veya davranışlarda bulunmuş olsa bile objektif bir gözlemcinin bakış açısıyla bakıldığında failin hareketlerinin tek bir iradi karara dayalı olduğu, aralarında yer ve zaman bakımından bağlantı bulunduğu, bu nedenle bir bütünlük oluşturduğu sonucuna ulaşılması durumunda, fiilin hukuken tek olduğu kabul edilmelidir.
Yukarıdaki açıklamalar ışığında somut olayda, sanığın, suç tarihinde ilk olarak saat 15:00 sıralarında kendisini yakalayıp, karakola götürmek isteyen polis memurlarına hitaben "şerefsizler" diyerek hakaret ettiği ve olay yerinin kalabalıklaşmasından faydalanarak olay yerinden kaçtığı, sanığın aynı gün 17:00 sıralarında tekrar yakalandığı ve tekrardan kendisini polis aracına bindirmeye çalışan polis memurlarına hitaben "adammı öldürdük, 10 günlük cezam var, şerefsizler" diyerek hakaret ettiği olayda, TCK’nın 43. maddesi hükümlerinin uygulanması gerekirken, her bir olay için ayrı ayrı ceza verilmesi,
C- Kabule göre;
a-Sanığın görevi yaptırmamak için direnme eylemini birden fazla kamu görevlisine karşı işlediğinin kabul edilmesine rağmen TCK"nın 43/2. maddesinin uygulanmaması,
b- Hakkındaki hükmün açıklanması geri bırakılan sanığın, denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde, 5271 sayılı CMK"nın 231/11. maddesi uyarınca, hakkındaki hüküm ilk şekliyle açıklanır. Açıklanan bu hükümdeki hukuka aykırılıklar, temyiz veya kanun yararına bozma yoluyla Yargıtay tarafından yapılacak inceleme sonucunda giderilir. Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işleyen veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülükleri yerine getirmeyen sanık hakkındaki açıklanması geri bırakılan hükümde prensip olarak mahkemece bir değişiklik yapma imkanı bulunmamaktadır. Hakkındaki hükmün açıklanması geri bırakılan ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülükleri yerine getirmeyen sanık bakımından ise, yerine getirmeyiş sebebi başta olmak üzere, durumu değerlendirilip cezanın bir kısmının infaz edilmemesine, hapis cezasının ertelenmesine veya seçenek yaptırımlara çevrilmesine ilişkin yeni bir hüküm kurulabilir.
Somut olayda, sanık hakkında daha önce 28.08.2007 tarihinde işlediği görevi yaptırmamak için direnme ve hakaret suçlarındandan 5237 sayılı TCK"nın 265/1, 125/3-a, 43, 62. maddeleri uyarınca 5 ay ve 1 yıl 2 ay 17 gün hapis cezalarına hükmedildikten sonra hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği sanığın deneme süresinde yeniden suç işlemesi karşısında açıklanması geri bırakılan hükmün yalnızca açıklanmasına karar verilmekle yetinileceği, ancak 5271 sayılı CMK"nın 231/11. maddesi uyarınca kendisine yüklenen yükümlülükleri yerine getiremeyen sanık hakkında koşullarının varlığı halinde ve yasal zorunluluk olan hallerde cezanın seçenek yaptırımlara çevrilmesine karar verilerek yeni bir mahkumiyet hükmü kurabileceği, sanığın tekrar suç işlemesi durumunda hükmün açıklanması ile yetinileceği yerde; sanığa verilen hapis cezasının 5237 sayılı TCK"nın 51. maddesi uyarınca cezaların ertelenmelerine karar verilmesi,
c- Hapis cezaları ertelenen sanık hakkında, TCK"nın 53/4. maddesi uyarınca aynı maddenin birinci fıkrasındaki hak yoksunluklarına karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi,
d- Sanık hakkında verilen hapis cezası sonrasında TCK"nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun, uygulanmasına ilişkin hükmün, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararıyla iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağının ortadan kalkmış olması,
Kanuna aykırı ve sanık ..."ın temyiz nedenleri yerinde görülmekle; tebliğnamedeki isteme aykırı olarak HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte olan 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın saklı tutulmasına, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 16/03/2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.