MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasındaki ihtiyaç nedeniyle tahliye davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davalıların 01.01.2006 başlangıç tarihli kira sözleşmesi ile kiracı bulunduğu davacıya ait taşınmazda davacının eşinden ayrılması sebebiyle kendisinin ve iki çocuğunun geçimini sağlamak amacıyla gıda üzerine işyeri açacağını belirterek taşınmazdan tahliyesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar vekili, ihtiyacın zorunlu, samimi ve sürekli olmadığını, davacının gıda işine yönelik hiçbir tecrübesinin olmadığını, asıl amacının kira bedelini artırmak olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, samimi ve sürekli olması gereken zorunlu ihtiyaç iddiası, kiralananda yapılacak meslek ve sanatın bizzat icra edilmesi gereksinimine dayanıyorsa ya da bu iş özel bir vasıf ve eğitim gerektirtiyorsa ihtiyaç sahibinin bu vasıf ve eğitime sahip olması gerektiği, somut olayda ise ticari işletmenin amacını oluşturan kazanç (kâr) elde etmek için açılması düşünüldüğü iddia edilen işyerinde davacı tarafından gıda üzerine (satış) faaliyet gösterileceğinin belirtildiğini, yapılan araştırmalardan, davacının daha önce herhangi bir ticari faaliyette bulunmadığı, ayrıca gıda satışı için bilirkişi raporlarında belirtilen niteliklere (Hayat Boyu Öğrenme Müdürlüğü onaylı Hijyen Eğitim Belgesi) sahip olduğu ispatlanmadığı gibi kiralananın tahliyesi suretiyle bir iş kurmayı zorunlu kılacak şekilde kazanç ihtiyacını doğuracak bir geçim zorluğu ve kurulacak bu işyerinden beklenen kazancı elde edecek deneyime sahip olunduğu da ispatlanamadığından davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından süresi içinde temyiz edilmiştir.
İhtiyaç iddiasına dayalı davalarda tahliyeye karar verilebilmesi için ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olduğunun kanıtlanması gerekir. Devamlılık arzetmeyen geçici ihtiyaç
tahliye nedeni yapılamayacağı gibi henüz doğmamış veya gerçekleşmesi uzun bir süreye bağlı olan ihtiyaç da tahliye sebebi olarak kabul edilemez. Davanın açıldığı tarihte ihtiyaç sebebinin varlığı yeterli olmayıp, bu ihtiyacın yargılama sırasında da devam etmesi gerekir.
Olayımıza gelince; Davada dayanılan ve hükme esas alınan 01.01.2006 başlangıç tarihli, 2 yıl süreli kira sözleşmesi konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmamaktadır. Dinlenen davacı tanıkları davacının ihtiyacının samimi olduğunu doğrulamış, bilirkişi heyeti tarafından düzenlenen raporda da dava konusu işyerinde perakende ticaret ( bakkal gibi) bir yer açılabileceğinin uygun olduğu belirtilmiştir. Dosya kapsamı ve toplanan deliller itibariyle ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olduğuanlaşılmaktadır. Bu durumda mahkemece davanın kabulü ile davalıların kiralanandan tahliyelerine karar vermek gerekirken, yazılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı ...ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün davacı yararına BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 19.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.