MAHKEMESİ : İstanbul 4. Aile (Eski Beyoğlu 2. Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Kişisel eşyanın iadesi ve katılma alacağı

... ile ... aralarındaki kişisel eşyanın iadesi ve katılma alacağı davasının reddine dair İstanbul 4. Aile (Eski Beyoğlu 2. Aile) Mahkemesinden verilen 21.06.2006 gün ve 225/311 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:

KARAR

Davacı vekili, evlilik birliği içinde davalı eş adına kayıtlı taşınmazlardan gelen kira bedelleri, davalının çalışması karşılığı geliri ve varsa diğer edinilmiş mallarının tespiti ile fazla hakları saklı tutularak aylık 1900 TL katılma alacağına hükmedilmesine; ayrıca vekil edeninin kişisel malları olan değerli taşlarla bezeli yüzük, kolye ve küpeden oluşan altın ziynet eşyası ile inci kolyenin, yün yatak ve yorganın aynen iadesine olmadığı takdirde bedelinin vekil edenine ödenmesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, zamanaşımı süresinin dolduğunu, davacının ziynet eşyalarına ilişkin iddiasının gerçek olmadığını açıklayarak davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, boşanma davasının kesinleştiği tarihten dava tarihine kadar zamanaşımı süresinin geçtiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesi üzerine; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar 5.9.2002 tarihinde evlenmiş, 27.1.2003 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin hükmün 23.12.2004 tarihinde kesinleşmesiyle evlilik birliği son bulmuştur. Taraflar arasında başka bir mal rejimi seçildiği hususu ileri sürülmediğine (4722 s.K. m. 10/2.fıkra) göre, evlilik tarihinden boşanma davasının açıldığı tarihe kadar edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir ( 4721 sayılı TMK.nun 202/1.maddesi). Eşler arasında geçerli mal rejimi boşanma davasının açıldığı tarih itibariyle sona ermiştir (TMK.nun 225/son). TMK.nun 178.maddesinde “evliliğin boşanma sebebiyle sona ermesinden doğan dava hakları, boşanma hükmünün kesinleşmesinin üzerinden bir yıl geçmekle zamanaşımına uğrar.” hükmüne yer verilmiştir. Somut olayda, boşanma kararı 23.12.2004 tarihinde kesinleşmiş, görülmekte olan dava ise, bir yıllık zamanaşımı süresi geçirildikten sonra 12.5.2006 tarihinde açılmıştır. Davalı vekili süresinde sunduğu cevap dilekçesinde zamanaşımı def’inde bulunmuştur. Davalının maaş ve kira gelirlerine dair katılma alacağına ilişkin davanın zamanaşımı süresinin geçmiş olması nedeniyle reddine karar verilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamıştır. Davacı vekilinin buna ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile katılma alacağına ilişkin hüküm bölümünün ONANMASINA,
Davacı vekilinin kişisel eşyalara dair temyiz itirazlarına gelince; bir şeye malik olan kimse hukuk düzeninin sınırları içinde, o şey üzerinde dilediği gibi kullanma, yararlanma ve tasarrufta bulunma yetkisine sahiptir. Eşya ve evlilik birliği öncesinde edinildiği öne sürülen ziynet eşyalarına ilişkin davada, sözkonusu eşyaların mevcut olduğunun tespit edilmesi halinde uyuşmazlık mülkiyet hakkına dayanacağından zamanaşımı sözkonusu olmaz (TMK. m. 683). Dava konusu eşyaların var olduğu tespit edilemez ise, istem tazminata ilişkin olacağından Borçlar Kanununun 125.maddesinde belirlenen 10 yıllık zamanaşımı süresinin uygulanacağı ve karı koca arasındaki davalarda Borçlar Kanununun 132.maddesi nazara alınması gerekeceğinden davanın sürede açıldığının kabulü gerekeceği tartışmasızdır. Bu durumda altın ziynet eşyaları, yüz taneli inci kolye, bir adet yün yatak ve yorgana ilişkin dava bakımından iddia ve savunma doğrultusunda inceleme yapılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçeyle buna ilişkin davanın da reddine karar verilmiş olması doğru değildir.
Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin kişisel eşyalara ilişkin temyiz itirazlarının kabulüyle usul ve yasaya aykırı bulunan hükmün buna ilişkin bölümünün 6100 sayılı HMK.nun Geçici 3.maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair hususların şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve aşağıda dökümü yazılı 13,15 TL peşin harcın onama harcına mahsubu ile kalan 8,00 TL"nin temyiz eden davacıdan alınmasına 29.03.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.