Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/28976 Esas 2014/22972 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/28976
Karar No: 2014/22972
Karar Tarihi: 21.10.2014

Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/28976 Esas 2014/22972 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığa \"hakkı olmayan yere tecavüz\" suçu yüklenmiştir. Ancak suç tarihinde yürürlükte olan ve lehe olan 765 sayılı TCK.nun 102/4. ve 104/2. maddelerinde belirlenen 7 yıl 6 aylık dava zamanaşımı suç tarihinden hüküm tarihine kadar gerçekleştiği için, kamu davası düşürülmüştür. Bu nedenle sanık beraat etmiştir. Detaylı olarak belirtmek gerekirse, ilgili kanun maddeleri şunlardır: 5237 sayılı TCK.nun 7, 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddelerine ek olarak, 765 sayılı TCK.nun 102/4. ve 104/2. maddeleri ile CMK.nun 223. ve 321. maddeleri.

8. Ceza Dairesi 2014/28976 E. , 2014/22972 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz
HÜKÜM : Beraat

Gereği görüşülüp düşünüldü:
5237 sayılı TCK.nun 7, 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddeleri karşısında; sanığa yüklenen suçun yasa maddesinde öngörülen cezalarının türü ve üst sınırı itibariyle tabi olduğu suç tarihinde yürürlükte bulunan ve lehe olan 765 sayılı TCK.nun 102/4. ve 104/2. maddelerinde belirlenen 7 yıl 6 aylık dava zamanaşımının suç tarihinden hüküm tarihine kadar gerçekleştiği gözetilmeden, kamu davasının düşürülmesine yerine yargılamaya devamla yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Yasaya aykırı, katılan Hazine vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi gereğince (BOZULMASINA) ancak; yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta anılan yasanın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 765 sayılı TCK.nun 102/4 ve 104/2. CMK.nun 223. maddeleri gözetilerek (DÜŞÜRÜLMESİNE), 21.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.