Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2009/1047 Esas 2009/4770 Karar Sayılı İlamı

1. Hukuk Dairesi
Esas No: 2009/1047
Karar No: 2009/4770

Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2009/1047 Esas 2009/4770 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, komşularının imar yasalarına aykırı bir şekilde inşaat yaparak binasının güneş almasını engellediğini ve yıkım isteğinde bulundu. Fer’i müdahiller de dava konusu taşınmazda paydaş olduklarını belirttiler. Mahkeme, davalı Belediye Başkanlığı aleyhine açılan davanın sıfat yokluğundan reddedilirken diğer davalılar aleyhine açılan davanın kabulüne karar verdi. Temyiz eden davacı ve davalılar arasındaki dava komşuluk hukukundan kaynaklandığı için el atmanın önlenmesi ve yıkım isteği konusunda kısmen kabul edildi. Dosya içeriği ve delillerden, 425 ada 28 parselde davacının bağımsız bölüm maliki olduğu ve diğer davalıların komşu 29 parselde paydaş bulundukları anlaşıldı. Mahkeme, keşfen bilirkişiden elde edilen rapor sonucuna göre zararın giderilmesine ve davalı belediye yönünden davanın reddine karar verdi. Ancak davalının inşa ettiği bina için alınan idari kararın idari yargı yerinde iptal edilmediği sürece eldeki davanın dinlenilmesine olanak yoktur. Bu nedenle diğer istekler bakımından açılan davanın reddine karar verilmesi gerekiyordu. HUMK'nun 428. Maddesi gereğince hüküm bozuldu ve alınan peşin hacrın temyiz edene geri verilmesine karar verild

1. Hukuk Dairesi 2009/1047 E. , 2009/4770 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : BOZÜYÜK ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 27/12/2007
NUMARASI : 2006/4-2007/888

Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, 425 ada 28 parsel sayılı taşınmazda paydaş olduğunu davalıların komşu 29 nolu parselde inşaat yaptıklarını, yapılan inşaatın imar yasası ve yönetmeliklerine aykırı olduğunu, ayrık nizam ve yan bahçe mesafelerine uyulmadığını, binasının güneş almasının engellendiğini ileri sürerek, el atmanın önlenmesi ve yıkım isteminde bulunmuş, fer’i müdahiller de davaya konu taşınmazda paydaş olduklarını belirterek müdahil olmak istediklerini beyan etmişlerdir.
Davalılardan Belediye, davanın husumetten reddi gerektiğini, davalı D.ise binanın imar mevzuatına uygun olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davalı Belediye Başkanlığı aleyhine açılan davanın sıfat yokluğundan reddine; Diğer davalılar aleyhine açılan davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davacı ve davalı D.vekilleri tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, komşuluk hukukundan kaynaklanan el atmanın önlenmesi ve yıkım isteğine ilişkindir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; 425 ada 28 parsel sayılı taşınmazdaki mevcut binada davacının bağımsız bölüm maliki olduğu, belediye dışındaki davalıların ise bu taşınmazın güneyinde bulunan komşu 29 parsel sayılı taşınmazda paydaş bulundukları anlaşılmaktadır.
Davacı, 29 nolu parseldeki binanın çatı kısmının güneşini kestiğini ileri sürerek el atmanın önlenmesi ve yıkım isteği ile eldeki davayı açmış olup, Mahkemece keşfen bilirkişiden elde edilen rapor gözetilmek suretiyle zararın giderilmesine ve davalı belediye yönünden husumet nedeniyle davanın reddine karar verilmiştir. Belediye bakımından davanın reddi yönünden kurulan hüküm doğrudur. Davacının bu yöne değinen ve sair tüm temyiz itirazları yerinde değildir. Reddine.
Davalının temyizine gelince, 29 parsel sayılı taşınmaz üzerine yapılan binanın imar mevzuatına uygun olacak şekilde ruhsatının temin edilerek inşa edildiği ve ruhsata aykırı bir yapılaşmanın bulunmadığı keşfen sabittir. Anılan bina için alınan idari karar idari yargı yerinde iptal edilmedikçe veya ruhsata aykırılık bulunmadıkça eldeki davanın dinlenilmesine olanak yoktur.O halde,diğer istekler bakımından da açılan davanın reddine karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile yazılı olduğu üzere hüküm kurulması isabetsizdir.
Davalının temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün açıklanan nedenden ötürü HUMK."nun 428. Maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin hacrın temyiz edene geri verilmesine,27.4.2009 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.