Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığını ihlal etme - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/3757 Esas 2015/2187 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/3757
Karar No: 2015/2187
Karar Tarihi: 12.05.2015

Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığını ihlal etme - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/3757 Esas 2015/2187 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir çocuğun işlediği hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını ihlal etme ve mala zarar verme suçları nedeniyle mahkum olduğunu belirterek, temyiz başvurusunu değerlendirmiştir. TCK'nın 119. maddesi uyarınca nitelikli işyeri dokunulmazlığını bozma suçunun, CMK'nın 253/1-b bendi 3. nolu alt bendi kapsamı dışında bulunduğu, bu nedenle uzlaşma hükümlerinin uygulanmaması gerektiği belirtilmiştir. Ancak mahkeme, suça sürüklenen çocuk hakkında sosyal inceleme raporu alınmadığı, uygulama maddesi hatalı yazıldığı, cezaların yanlış şekilde içtima ettirildiği ve zorunlu müdafii ücretlerinin suça sürüklenen çocuğa yükletildiği için hükümleri bozmuştur. Kanun maddeleri şunlardır: 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu'nun 35. maddesi, TCK'nın 116/2. maddesi, TCK'nın 116/1. maddesi, Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanun'un 99. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 150/2. maddesi.

17. Ceza Dairesi 2015/3757 E. , 2015/2187 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını ihlal etme, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.01.2013 tarih ve 2012/1142 esas 2013/17 karar sayılı içtihadında belirtildiği üzere, TCK"nın 119. maddesi kapsamındaki nitelikli işyeri dokunulmazlığını bozma suçu, CMK"nın 253/1. fıkrası “b” bendi 3. nolu alt bendi kapsamı dışında bulunduğundan; uzlaşma hükümlerinin uygulanmaması nedeniyle tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçların suça sürüklenen çocuk tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Suç tarihinde 18 yaşını bitirmemiş olan suça sürüklenen çocuk hakkında 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununun 35. maddesine göre sosyal inceleme raporu alınmadan veya aynı maddenin 3. fıkrasına göre bu yönde inceleme yaptırılmamasının gerekçesi de kararda gösterilmeden hüküm kurulması,
2-Suça sürüklenen çocuk hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan hükmolunan uygulama maddesinin, 5237 sayılı TCK"nın 116/2. maddesi yerine, aynı Yasanın 116/1. maddesi olarak yazılması,
3-Cezaların bağımsızlığını koruduğu 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu sisteminde içtima hükümlerine yer verilmediği halde Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı hakkındaki Kanun"un 99. maddesine yanlış anlam verilerek suça sürüklenen çocuk hakkında iki ayrı suçtan hükmedilen cezaların içtima ettirilmesi,
4-5271 sayılı CMK"nın 150/2. maddesi uyarınca, 18 yaşından küçük suça sürüklenen çocuğun savunmasını yapmak üzere zorunlu müdafi görevlendirilmesi nedeniyle, müdafiilere ödenen ücretlerin suça sürüklenen çocuğa, yargılama gideri olarak yükletilmesine karar verilmesi suretiyle Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi"nin 6/3-c maddesindeki düzenlemeye aykırılık meydana getirilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk ..."nın temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 12.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.