Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/8262 Esas 2015/1583 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 53/1, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın idaresindeki aracın direksiyon hakimiyetini kaybederek bir kişinin ölümüne neden olduğu olayda her ne kadar sanık tam kusurlu ise de; ölenin yakınlarının şikayetçi olmadığı, sanığın yargılama sürecinde duyduğu pişmanlığı da nazara alınıp; hükmedilen hapis cezasının 5237 sayılı TCK"nın 50/4. maddesi hükmü uyarınca taksirli suçlardan dolayı hükmedilen hapis cezasının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilmesi de mümkün olduğu halde, “cezanın mahiyeti gereğince” şeklindeki kanuni olmayan gerekçeyle paraya çevirme talebinin reddine karar verilmesi,
Kabule göre de;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-TCK"nın 53/1-3. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden anılan madde ile hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA; 29.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.