Taraflar arasında görülen davada;
Davacılar, miras bırakanları P. T."ın 71 ada 38 parsel sayılı taşınmazdaki payının ağır hastalık halinde iken davalının oğluna verdiği vakaletname ile önce satış vaadi sözleşmesi yapıp, daha sonra satış yoluyla davalıya temlik edildiğini, satışın gerçek olmadığını ileri sürüp, davalıya satışı yapılan payın tapusunun iptali ile miras payları oranında adlarına tescilini olmazsa tenkis istemişler, yargılama sırasında  davacı A.T. dışındaki davacılar davadan feragat etmişlerdir.
Davalı, murisin paraya olan ihtiyacı nedeniyle gerçek irade mahsulü vekaletname ile işlemin yapıldığını, satışın gerçek olduğunu bildirip, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, işlemin danışıklı olduğunun anlaşıldığı gerekçesiyle davacı A.T."ın davasının kabulüne, diğer davacıların davasının feragat nedeniyle  reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi   raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
 Dava, muris muvazaası hukuksal nedenine dayalı tapu iptali ve tescil isteğine ilişkindir.
Mahkemece, A.T.tarafından açılan davanın kabulüne, diğer davacılar tarafından açılan davanın feragat nedeniyle reddine karar verilmiştir.  
 Tarafların tüm delilleri toplanıp, tetkik edildikten ve HUMK.nun 376. maddesine göre; son sözleri dinlenip duruşmanın bittiği bildirildikten sonra hakimin; aynı yasanın 388. maddesi uyarınca kararı gerekçesi ile birlikte (tam olarak) yazması ve hüküm sonucunu 389. maddede öngörülen biçimde tefhim etmesi asıldır.  
 Nevarki, uygulamada söz konusu yasanın 381. maddesinin son fıkrasının getirdiği ayrıcalığa dayanılarak bazı zorunlu nedenlerle sadece hükmün sonucu tutanağa geçirilip tefhim edilmekte, gerekçeli karar daha sonra yazılmaktadır.           
İşte bu gibi hallerde HUMK.nun 389. maddesine uygun olarak tarafların hak ve yükümlülüklerini açıkca gösteren tefhim ile aleniyet ve hukuki varlık kazanan kısa karara daha sonra yazılan gerekçeli kararın uygun olması zorunludur. Esasen kısa kararı yazıp, tefhim etmekle davadan elini çekmiş olan hakimin artık bu kararını değiştirmesine yasal olanak yoktur. Öte yandan, kısa kararla gerekçeli kararın çelişkili olması, yargılamanın aleniyeti, kararların alenen tefhim edilmesine ilişkin Anayasanın l4l. maddesi ile HUMK.nun yukarıda değinilen buyurucu nitelikteki maddelerine de aykırı bir durum yaratır. Ayrıca anılan husus kamu düzeni ile ilgili olup, gözetilmesi yasa ile hakime yükletilmiş bir ödevdir. Aksine düşünce ve uygulama yargı, yargıç ve kararlarının her türlü düşünceden uzak, saygın ve güvenilir olması ilkesi ile de bağdaşmaz. 
Değinilen ilke ve yasa hükümleri gözardı edilerek kısa kararda davacı hissesi oranında 2/10 hissenin iptali ile davacı A. adına tesciline dendiği halde gerekçeli  kararda davacı hissesi oranında 1/10 hissenin iptali ile davacı A.adına tesciline denmek suretiyle kısa karara çelişkili olarak gerekçeli karar yazılması doğru değildir. Hal böyle olunca, hükmün 10.04.1992 gün, 1992/7 Esas, 1992/4 sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kararı çerçevesinde bir karar verilmek üzere HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,  08.04.2009  tarihinde oybirliğiyle karar verildi.