Taraflar arasında görülen davada;
Davacı,  davalılarla  birlikte paydaşı  olduğu 8 parça  taşınmazı davalıların  kiraya vermek suretiyle  ektirip kira  bedelini  aldıklarını,  taşınmazları  kullanmasına engel  olduklarını ileri sürüp payına  vaki  elatmanın önlenmesini istemiştir.
Davalı M., çekişmeli  taşınmazları  kendisinin  icara  verdiğini, diğer  davalıların  icara  verme   olayıyla ilgileri olmadığını bildirip davanın reddini savunmuş, diğer  davalılar da davanın reddini savunmuşlar, davalı F. ise yanıt  vermemiştir.
Mahkemece, dava konusu taşınmazların  paydaş  olmayan davalı  M.tarafından  kullanıldığının  sabit  olduğu gerekçesi ile bu davalı hakkındaki davanın kabulüne, diğer davalılar aleyhine açılan davanın  müdahalelerinin  saptanamadığı gerekçesiyle   reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı M.Ç.  tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi .raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
 Dava, 8  parça çaplı taşınmaza  elatmanın önlenmesi isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davalı M. hakkındaki davanın  kabulüne, diğer davalılar  hakkındaki  davanın  reddine karar verilmiştir.
Toplanan  delillerden ve  tüm dosya  içeriğinden; çekişmeli 243 ada 47, 237 ada 71, 246 ada 161 ve 231 parsel  sayılı  taşınmazların davacı ve davalılardan K., E., O. ,A.ve F.  ile dava dışı  kişiler adına  kayıtlı olduğu, davalı M."in  taşınmazlarda  kayda dayalı  bir hakkının  bulunmadığı ve taşınmazları haklı ve  geçerli  bir neden  olmaksızın  kullandığı  saptanarak, bu parseller  bakımından mutlak  olarak  elatmanın önlenmesine karar verilmesinde bir isabetsizlik yoktur.Davalı M."in bu parsellere yönelik  temyiz  itirazları  yerinde değildir. Reddine.
Davalının diğer parsellere yönelik temyiz  itirazlarına gelince; 198 ada 29 ve 133, 215 ada 39 ve 235 ada 3 sayılı parsellerin davacı H.,dava dışı kişiler ve davalıların  murisi  H. adlarına  1/5"er  oranda kayıtlı  olduğu,  bunlardan 1/5 pay sahibi  H."in  davalı  M."in  de  mirasbırakanı  olup M."in  taşınmazlarda  irsen  paydaş durumuna  geldiği, ancak bu  4 parça  taşınmazın  tümünün  davalı M. tarafından  kullanıldığı, fiili  kullanma  biçiminin oluşmadığı ve davacı bakımından  intifadan  men olgusunun  gerçekleştiği sabittir.
Bu durumda, anılan parseller bakımından  1944 tarih 13/24 sayılı İçtihadı Birleştirme  kararı  uyarınca  davacının payına  elatmanın önlenmesine karar verilmesi gerekirken mutlak olarak  elatmanın önlenmesine karar verilmesi doğru değildir.
Davalının temyiz itirazları değinilen yön  itibariyle  yerindedir. Kabulüyle  hükmün HUMK"nun 428. maddesi gereğince  BOZULMASINA,  alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 8.4.2009  tarihinde oybirliğiyle  karar verildi.