2. Ceza Dairesi Esas No: 2020/10117 Karar No: 2020/5381 Karar Tarihi: 09.06.2020
Mala zarar verme - yaralama - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/10117 Esas 2020/5381 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanıklardan bazılarına mala zarar verme suçundan mahkumiyet kararı verilmiştir. Ancak yaralama suçundan kurulan beraat hükümlerine ilişkin temyiz talebi reddedilmiştir. Katılana yönelik yapılan eylemler nedeniyle açılmış bir dava ve verilmiş bir karar olmadığından, katılanın bu suç yönünden doğrudan zarar görmediği kabul edilmiştir. Ayrıca, bir sanık hakkında yaralama suçundan kurulan hükümün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir ancak bu karara temyiz mümkün olmadığından, katılının itiraz niteliğindeki dilekçesi itiraz merciince incelenmesi için dosyanın incelenmeksizin mahalline iadesine karar verilmiştir. Son olarak, sanık hakkında yaralama ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz talebi reddedilmiştir. Kanun maddeleri olarak, TCK'nın 86/2, 86/3-c ve 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi belirtilmiştir. Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihli kararına atıfta bulunularak hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir.
2. Ceza Dairesi 2020/10117 E. , 2020/5381 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Mala zarar verme, yaralama HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü; I- Katılan ..."in sanıklar ..., ...,... hakkında yaralama suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde; Yaralama suçundan kurulan beraat hükümlerine dair temyiz talebinde bulunan katılan ..."in, bu suç yönünden doğrudan doğruya zarar görmediği gibi katılana yönelik sanıklar ..., ...,..."ın eylemleri nedeniyle açılmış bir dava ve verilmiş bir karar da bulunmadığından katılan ..."in temyiz isteminin 1412 Sayılı CMUK’nun 317.maddesi gereğince REDDİNE, II- Katılan ..."in sanıklar ... , ... "ya karşı yaralama suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına yönelik temyiz isteminin incelenmesinde; Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın, CMK"nın 231/12. maddesi uyarınca itiraza tabi olduğu, bu kararın temyizi mümkün olmadığından, CMK"nın 264. maddesine göre de, kanun yolunun ve merciinin belirlenmesinde yanılma başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağından, katılanın dilekçesinin itiraz niteliğinde olduğu kabul edilerek itirazın merciince incelenmesi için dosyanın incelenmeksizin mahalline istem gibi İADESİNE, III- Sanık ... hakkında yaralama ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde; Sanığın kamu görevlisi olan müştekiler ..., ..., ..."e yönelik nitelikli yaralama eylemi, TCK’nın 86/2, 86/3-c maddelerindeki suçu oluşturduğu gözetilmeden aynı Kanun’un 86/2 maddesi gereğince uygulama yapılmak suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 09/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.