MAHKEMESİ : Tarsus İş Mahkemesi
TARİHİ : 31/08/2010
NUMARASI : 2003/604-2010/175

Davacı, murisi iş kazası sonucu ölümünden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılardan R.. K.. vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere, temyiz edenin sıfatı ve temyiz nedenlerine göre davalı R.. K.. vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, 04.03.2003 tarihinde meydana gelen iş kazası sonucu ölen sigortalının hak sahibi olan anne ve babasının maddi ve manevi tazminat istemlerine ilişkindir.
Mahkemece; maddi tazminat davaları bakımından, davacı anne Z.. E.."nin maddi tazminat talebinin reddine, davacı baba A.. E.."nin maddi tazminat talebinin kabulü ile 5.000,00TL maddi tazminatın dava tarihinden 6.158,00TL maddi tazminatın ise ıslah tarihinden en yüksek reeskont faizi ile davalılardan tahsiline karar verilirken manevi tazminat davaları bakımından ise davacılar için ayrı ayrı 4.000,00"erTL manevi tazminatın dava tarihinden işleyecek en yüksek reeskont faizi ile davalılardan tahsiline karar verilmiştir.
Dosya kapsamındaki kayıt ve belgelerden; 04.03.2003 tarihindeki zararlandırıcı sigorta olayının iş kazası olduğu, anılan kazada davacılar yakını sigortalının %20 oranında kusurunun bulunduğu, kalan %80 oranındaki kusurun ise değişik oranlarda olamak üzere davalı M.. M.. dışındaki diğer davalılarda olduğu, Kurumun(SGK) yalnızca davacı anneye iş kazası sigorta kolundan gelir bağladığı, davacı babanın Kurumdan yaşlılık aylığı aldığı için kendisine iş kazası sigorta kolundan gelir bağlanmadığı, manevi tazminat davalarının kısmen kabulüne karar verilmesine rağmen ret olunan manevi tazminat kısımları için davalılar yararına vekalet ücretine hükmedilmediği anlaşılmıştır.
Destek kavramı hukuki bir ilişkiyi değil fiili bir durumu ifade eder. Ne hısımlığa ve nede yasanın nafaka hakkındaki hükümlerine dayanmaz. Öte yandan dava nitelikçe iş kazası sonucu ölen sigortalının yakınlarının Kurum tarafından karşılanmayan maddi zararının giderilmesi istemine ilişkindir. Bu yönüyle davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasa"nın değişik 24. maddesidir ve bu madde kapsamına göre hak sahibinin ölen sigortalının desteğinde kabul edilebilmesi için 2022 sayılı Kanuna göre bağlanan aylık hariç olmak üzere Kurumdan her ne ad altında olursa olsun gelir veya aylık almaması gerekir.
Ayrıca Mahkemeler reddine karar verilen manevi tazminat davaları bakımından hüküm tarihinde geçerli olan A.A.Ü.T"ne göre tespit edilen miktarlardaki vekalet ücretine karar vermek durumundadırlar.
Son olarak da iş kazalarından kaynaklanan tazminat davalarında hüküm altına alınan tazminatlara uygulanması gereken faiz yasal faizdir.
Bu açıklamalar sonrasında, davacı baba A.. E.."nin Kurumdan yaşlılık aylığı aldığının anlaşılmasına göre vefat eden sigortalının desteğinde olmadığı anlaşılmakla bu davacı bakımından davanın kabulü doğru olmamıştır. Bunun yanında manevi tazminat davaları bakımından davaların kısmen kabulü kararı verilmesine rağmen reddine karar verilen tazminat kısımları bakımından davalılar yararına vekalet ücreti kararlaştırılmaması ve son olarak da hüküm altına alınan maddi ve manevi tazminatların faizi bakımından “yasal faiz”ile tahsil yerine “en yüksek reeskont faizi” ile tahsile karar verilmesi de hatalı olmuştur.
O halde, davalı R.. K.. vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden R.. K.."a iadesine
10.03.2014 gününde oy birliğiyle karar verildi.