MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Kiralananın tahliyesi

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar, davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Uyuşmazlık, işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkemece istemin reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İhtiyaç iddiasına dayalı davalarda tahliyeye karar verilebilmesi için ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olduğunun kanıtlanması gerekir. Devamlılık arz etmeyen geçici ihtiyaç tahliye nedeni yapılamayacağı gibi henüz doğmamış veya gerçekleşmesi uzun bir süreye bağlı olan ihtiyaç da tahliye sebebi olarak kabul edilemez. Davanın açıldığı tarihte ihtiyaç sebebinin varlığı yeterli olmayıp, bu ihtiyacın yargılama sırasında da devam etmesi gerekir.
Davacı vekili, dava dilekçesinde, Müvekkilinin aynı iş hanında kiracı ve toptan kuyumculuk işi yaptığını, 30 ve 27 yaşlarında evli iki oğlunun olduğunu, oğullarına kuyumcu dükkanı açacağı için kiralanana ihtiyacı olduğunu, belirterek davalının kiralanandan tahliyesine karar verilmesini talep etmiş, davalı vekili ihtiyacın gerçek ve samimi olmadığını davacının oğullarının halen çalıştıklarını, davacının başka dükkanları da olduğunu, amacının kirayı fahiş miktarda artırmak olduğunu savunmuştur. Mahkemece davacının kamu yönetimi ve inşaat mühendisliği bölümlerinden mezun olan çocuklarına dava konusu yeri tahsis edeceğine ilişkin beyanı gerçek ve samimi görülmediğinden davanın reddine karar verilmiştir.
Taraflar arasında 01/03/2010 başlangıç tarihli 2 yıl süreli kira sözleşmesi bulunmaktadır. Kiralanan ... adresindeki dükkan olup kuyumcu olarak kullanıldığı, davacının da kiralanana çocuklarına kuyumcu dükkanı açacağı için ihtiyacı olduğunu belirttiği görülmüştür.
Duruşmada dinlenen davacı tanığı davacının aynı pasajda ikinci katta kirada bulunduğu imalathanesi olduğunu, çocukları üniversiteyi bitirince çocuklarına iş yeri olarak tahsis etmek amacıyla davalıdan tahliye etmesini bir yıldan beri istediğini, davalının tahliye etmediğini, çocuklarının üniversite mezunu olup bir yıldır da babalarının kirada bulunduğu yerde babalarına yardım ettiklerini belirtmiş davalı tanığı ise davalının iş yeri sahibi tarafından kira arttırılması konusunda zorlandığını bildiğini, aylık 2.500,00-TL kira verdiğini, iş yeri sahibi tarafından kiranın 7.000,00-TL yapılmak istendiğini duyduğunu beyan etmiştir.
Davacının ihtiyaç iddiası tanık anlatımı ile doğrulanmış, davalı tanığı ise duyuma dayalı beyanda bulunmuştur. İhtiyaçlıların babalarının yanında çalışmaları kendi işyerlerini açamayacakları sonucunu doğurmaz. Öte yandan üniversite mezunu olan ihtiyaçlının mezun olduğu alanda iş yapma mecburiyeti de bulunmamaktadır. Bu nedenle ihtiyaç iddiasının gerçek, zorunlu ve samimi olduğu ispatlandığından davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, ihtiyaçlıların kamu yönetimi ve inşaat mühendisliği bölümlerinden mezun oldukları gerekçesi ile davanın reddine karar verilmesi doğru görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 21.01.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.