Davacı M.Umut ve diğeri vekili tarafından, davalı Hayri aleyhine 26.10.2007 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine yapılan yargılama sonunda; mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen 30.12.2010 günlü kararın Yargıtay’da duruşmalı olarak incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü.

Yerel mahkemece verilen kararın adli yardım istemi ile davalı tarafından temyizi üzerine mahkemenin 01.02.2011 günlü kararı ile adli yardım isteminin reddine karar verilmiş, bunun üzerine gerekçeli karar maktu harç alınarak yeniden adli yardım istemi ile temyiz olunmuş olup, temyiz incelemesi yapılan tarih itibari ile yürürlükte bulunan 6100 sayılı HMK’nın 336/3. maddesi uyarınca “Kanun yollarına başvuru sırasında adli yardım talebi bölge adliye mahkemesine veya Yargıtay’a yapılır” hükmü ve davacının tüm mal varlığı üzerine tedbir konulu bulunduğu gözetilerek davalının adli yardım talebinin kabulüne karar verildi. Temyiz incelemesine geçildi.

1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun ge­rektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik gö­rülmemesine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.

2- Diğer temyiz itirazına gelince:

a) Dava, kasten adam öldürme nedeni ile uğranılan maddi ve manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece istemin bir bölümü kabul edilmiş; karar, davalı tarafından temyiz olunmuştur.

Davacılar, davalının desteklerini kasten öldürmesi nedeni ile uğradıkları maddi ve manevi zararın ödetilmesini istemişlerdir.

Davalı, kimseyi öldürme gibi bir kastı olmadığını, olaydan önce tehdit edildiğini, dövüldüğünü, can güvenliğinden endişe ettiğini ileri sürerek davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, davacılar desteğinin davalı tarafından kasten öldürülmesi nedeni ile uğradıkları maddi ve manevi zararın ödetilmesine karar verilmiştir.

Mahkemece, davacılar desteğinin tanık anlatımlarına göre günlük 60,00 TL kazancı olduğunun kabulü ile hesaplanan zarar tutarı hüküm altına alınmış ise de, Ankara Minibüsçüler Esnaf Odası tarafından mahkemeye bildirilen cevapta olay tarihi itibari ile bir minibüs şoförünün günlük 18,00 TL kazancı olacağı anlaşılmaktadır.

Şu durumda, desteğin tazminata esas kazancının minibüsçüler odasının cevabında bildirilen tutar üzerinden hesaplanması gerekirken, salt tanık be­yanlarında geçen tutarın hesaba esas alınması doğru olmamış, kararın gös­terilen nedenle bozulması gerekmiştir.

S o n u ç: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle (BOZULMASINA); davalının öteki temyiz itirazlarının (1) sayılı bentteki nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri veril­mesine 10.04.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.