Esas No: 2022/2357
Karar No: 2022/5965
Karar Tarihi: 19.09.2022
Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/2357 Esas 2022/5965 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'nde görülen bir davada, davalı şirketin yurt dışında para topladığı ancak verilen paranın geri alınamadığı iddiasıyla açılan davada, ilk derece mahkemesi tarafından dava açılan yasanın geçici 4. maddesi kapsamında olması nedeniyle karar verilmesine yer olmadığına hükmedilmiştir. Davacı vekili, bu karara itiraz ederek başvuruda bulunmuş, ancak Bölge Adliye Mahkemesi istinaf taleplerini esastan reddetmiştir. Davacı vekili temyiz etmiş, ancak Yargıtay Bölge Adliye Mahkemesi kararını doğru bulmuştur ve istinafın reddine karar vermiştir. HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesi kararının usul ve yasaya uygun olduğu kanısına vararak, kararın onanmasına karar verilmiştir. HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca karar kesindir.
Kanun Maddeleri:
- 7194 Sayılı Yasa'nın 41. maddesi
- 3332 Sayılı Yasa'nın geçici 4. maddesi
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ
Taraflar arasında görülen davada Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 26.02.2020 tarih ve 2019/453 E. - 2020/310 K. sayılı kararın davacı vekili ile davalılar Bera Holding A.Ş, ... ve ...'in vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi'nce verilen 30.09.2021 tarih ve 2020/2419 E. - 2021/1971 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği vaadi ile para topladığını, müvekkilinin de davalı şirkete para verdiğini ancak verilen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek müvekkilinin davalı şirkete ortak olmadığının tespiti ve alacak talep etmiştir.
Davalılar davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince yapılan yargılamada taraflar arasında görülmekte olan davanın 05.12.2019 tarihinde 7194 sayılı Yasa’nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa’ya eklenen geçici 4. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle açılan dava ile ilgili karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri istinaf etmiştir.
Bölge adliye mahkemesince ilk derece mahkemesi kararı usul ve kanuna uygun bulunduğundan istinaf taleplerinin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 19/09/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.
