MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalı ... ve diğeri aleyhine 21/10/2008 gününde verilen dilekçe ile trafik kazası sonucu desteğin ölümü nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 20/12/2010 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalıların diğer temyiz itirazlarına gelince; dava, trafik kazası sonucu desteğin ölümü nedeniyle uğranılan maddi ve manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Yerel mahkemece, istemin bir bölümü kabul edilmiş; karar, davalılar tarafından temyiz olunmuştur.
a)Dava dilekçesinde, manevi tazminat ile birlikte dava konusu kaza nedeniyle önce ağır yaralanan ve üç ay sonra yaşamını yitiren destek için yapılan tedavi ve bakım masrafları da istenmiştir. Yargılamanın devamı sırasında alınan ve adli tıp uzmanı tarafından düzenlenen bilirkişi raporunda, destek için yapılan tedavi ve bakım masraflarının 4.785,00 TL olduğu belirlenmiştir. Yerel mahkemece, davalı sürücünün 2/8 oranında kusurlu olduğu benimsenmiş ve bilirkişi raporunda kusur indirimi yapılmadan belirlenen 4.785,00 TL tedavi ve bakım masrafından, desteğin 6/8 kusuru oranında indirim yapılırken hesaplamada hata yapılmış; davalının, 4.785,00 TL tedavi ve bakım masrafından, 2/8 kusur oranına göre sorumlu tutulması gereken miktar 1.196,25 TL sı olmasına rağmen, 2.392,00 TL ile sorumluluğuna karar verilmiştir. Yerel mahkemece, açıklanan bu yön gözetilmeden yazılı biçimde karar verilmiş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
b)Borçlar Yasası"nın 47. maddesi gereğince yargıcın, özel durumları göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği para tutarı adalete uygun olmalıdır. Takdir edilecek bu tutar, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir işlevi (fonksiyonu) olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi malvarlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek tutar, var olan durumda elde edilmek istenilen doyum (tatmin) duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 gün ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı"nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel durum ve koşullar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden yargıç, bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde nesnel (objektif) ölçülere göre uygun (isabetli) bir biçimde göstermelidir.
Dava konusu olayın gelişimi, davacıların ölene.olan yakınlık dereceleri, olay günü, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ve yukarıdaki ilkeler gözetildiğinde davacılar yararına takdir olunan 5.000,00 er TL manevi tazminat fazladır. Davacılar yararına daha alt düzeyde manevi tazminat takdiri için de kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda (2/a ve b) bentlerinde gösterilen nedenlerle BOZULMASINA; davalıların öteki temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 09/04/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.