MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA :Davacı, tasarrufu teşvik nema alacağının ödetilmesine karar
verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, dava dışı Sinta A.Ş."de 13.03.1993-28.09.2001 arasında çalıştığını, ücretinden yapılan tasarrufu teşvik kesintilerinin 01.04.1993 ile bu uygulamanın yürürlükten kaldırıldığı 31.05.2000 tarihine kadar davalı bankanın Garajlar şubesindeki hesabına yatırıldığını, hesaptaki paranın ödenmediğini ileri sürerek tasarrufu teşvik ve nema alacağının hüküm altına alınmasını istemiştir.
Davalı, kendilerinin dava konusu işleme aracılık etmekten başka fonksiyonlarının olmayıp husumetin kendilerine yöneltilmesinin doğru olmadığını, davacının banka hesabının aktif hale geldiğini, herhangi bir şubeye başvurması halinde derhal ödeneceğini, savunmuştur.
Mahkemece, davacının Sinta A.Ş."deki tüm çalışmalarına ilişkin tasarrufu teşvik kesinti ve işveren katkılarının bankaya yatırıldığı, kesinti ve katkı tutarlarının bankada olmasına rağmen banka yetkililerinin ilgililerin hesaplarına aktarmadıkları, davacının alacağını alamadığı, sorumlunun banka olduğu gerekçesi ile isteğin kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık dava dışı işveren Sinta A.Ş. tarafından yatırılan tasarrufu teşvik kesintilerini ödemeyen davalı bankanın sorumlu olup olmadığı noktasındadır.
Ancak öncelikle taraflar arasındaki uyuşmazlığın niteliğine göre iş mahkemesinin görevli olup olmadığı hususunun değerlendirilmesi gerekmektedir.
İş mahkemelerinin görev hudutları 5521 Sayılı Yasa ile belirlenmiştir. İlgili yasanın 1. maddesi uyarınca İş Mahkemeleri İş Kanuna göre işçi sayılan kimselerle işveren veya işveren vekilleri arasında iş akdinden veya İş Kanununa dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuki uyuşmazlıklarının çözülmesi ile görevli olunduğu belirtilmiştir
Somut olayda davalı banka ile davacı arasında işçi işveren ilişkisi bulunmadığı açıktır. Bu durumda, taraflar arasındaki uyuşmazlığın çözüm yeri iş mahkemeleri olmayıp genel yetkili mahkemelerdir. Mahkemece görevsizlik kararı verilmesi gerekirken işin esasına girilerek karar verilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.03.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.