MAHKEMESİ : ... 29. Hukuk Dairesi
...

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, ... 5. İş Mahkemesi’nin 2013/711 esas sayılı dava dosyasıyla davacının iş sözleşmesinin feshinin geçersizliğine ve davacının işe iadesine karar verildiğini, Dairemizin 2015/3904 esas, 2015/12351 karar sayılı ilamı ile kararın onandığını, davacının işe iadesi istemiyle davalıya ihtarname gönderildiğini, davalı işverenlik tarafından davacının işe başlatılmadığını, davacıya bir kısım ödemeler yapıldığını, yapılan ödemelerin eksik ödendiğini, bir kısım işçilik alacaklarının da hiç ödenmediğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti:
İlk Derece Mahkemesince, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İstinaf Başvurusu :
İlk Derece Mahkemesinin kararına karşı, davalı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi Kararının Özeti :
Bölge Adliye Mahkemesince, davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu :
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta, davacı en son aldığı ücretin net 3.688 USD olduğunu ileri sürmüş ve hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının son ücreti net 3.688 USD kabul edilerek hesaplamalar yapılmıştır. Dosyada bulunan taraflar arasında imzalanan iş sözleşmesinde davacının ücretinin aylık 31.300 Ruble olarak belirlendiği, yine dosyadaki en son tarihli 2013 yılı Nisan ayına ait imzasız bordroda davacının aylık ücretinin net 3.686,00 TL olduğu görülmektedir. Belirtilen bu belgeler değerlendirilmeden, yeterli inceleme ve araştırma yapılmadan davacının ücretinin net 3.688 USD olduğunun kabulüyle yapılan hesaplamalar doğrultusunda hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3- Taraflar arasındaki diğer bir uyuşmazlık da davacının fazla çalışma, ulusal bayram genel tatil ve hafta tatili ücreti alacaklarının hesaplanmasına ilişkindir.
Fazla çalışma ücreti ait olduğu dönem ücretiyle hesaplandığından son ücrete göre hesaplama yapılması yerinde değildir. Yargıtay kararları da bu yöndedir. Bu durumda fazla çalışma ücretlerinin hesabı için işçinin son ücretinin bilinmesi yeterli olmaz. İstek konusu dönemler için işçi ücretlerinin miktarı belirlenmelidir. İşçinin geçmiş dönemlere ait ücretinin belirlenememesi halinde bilinen ücretin asgari ücrete oranı yapılarak bilinmeyen ücretin buna göre tespiti de Dairemiz tarafından kabul görmektedir. Ancak işçinin işyerinde çalıştığı süre içinde terfi ederek çeşitli unvanlar alması veya son dönemlerde Toplu İş Sözleşmesinden yararlanması gibi durumlarda, bilinen son ücretin asgari ücrete oranının geçmiş dönemler yönünden dikkate alınması da doğru olmaz. Bu gibi hallerde ilgili meslek kuruluşundan bilinmeyen dönem ücretleri sorulmalı ve dosyadaki diğer delillerle birlikte değerlendirmeye tabi tutularak bir karar verilmelidir.
Somut uyuşmazlıkta, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, fazla çalışma, ulusal bayram genel tatil ve hafta tatili ücreti alacakları hesaplanırken her alacak döneminde son ücrete göre hesaplama yapıldığı görülmekte olup yapılan bu hesaplama hatalıdır. Yukarıda belirlenen ilkeler doğrultusunda her dönem için ücret miktarı belirlenerek yeniden yapılacak hesaplama doğrultusunda hüküm kurulması gerekmektedir.
Diğer yandan, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, taraflar arasındaki iş sözleşmesinde çalışma saatlerinin 08.00-17.00 saatleri arasında haftalık 40 saat olarak belirlendiği, tanık beyanlarına göre davacının 08.00-20.00 saatleri arasında 1,5 saat ara dinlenme ile haftada 52,5 saat çalıştığı, bunun 5 saati için fazla sürelerle çalışma, 7,5 saati için ise fazla çalışma alacağı hesaplanmıştır. Taraflar arasındaki iş sözleşmesi 01.12.2012-29.11.2013 tarihleri arasındaki döneme ilişkin olup bu tarihler dışındaki dönemde de fazla sürelerle çalışma hesabının yapılması hatalı olmuştur.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, yine taraflar arasındaki iş sözleşmesine göre cumartesi-pazar çalışmalarının hafta tatili kabul edildiği belirtilerek cumartesi günlerindeki çalışmalar için de hafta tatili alacağı hesaplanmıştır. Taraflar arasındaki iş sözleşmesi 01.12.2012-29.11.2013 tarihleri arasındaki döneme ilişkin olup, dosya kapsamında diğer dönemlerdeki cumartesi çalışmalarının da hafta tatili sayıldığına ilişkin herhangi bir delil bulunmamaktadır. Bu nedenle, sözleşme kapsamı dışındaki dönemlerde de cumartesi çalışmalarının hafta tatili çalışması olduğu kabulüyle hesaplama yapılması hatalı olmuştur.
Sözleşme kapsamı dışında kalan dönem için yukarıda anlatılan ilkeler doğrultusunda ve Dairemiz incelemesinden onanarak geçen 2018/8917 esas, 2020/20080 karar sayılı dosyanın da ele alınarak yapılacak hesaplama doğrultusunda karar verilmesi gerekmektedir.
Anılan yönler düşünülmeden karar verilmesi hatalı olup bozma sebebidir.
Sonuç:
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA, dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, bozma kararının bir örneğinin kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 26.05.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.