Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/264 Esas 2020/3818 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Beraat, mahkumiyet

1- Sanık ... hakkında 2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından verilen beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz taleplerinin incelenmesi:
Yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmadığı dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek Mahkemece kabul ve takdir kılınmış; katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükmün ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkında 2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından verilen mahkûmiyet hükümlerine yönelik sanığın temyiz taleplerinin incelenmesi:
Sanığın ortağı ve müdürü olduğu... ........Ltd. Şirketinin şirketin ortaklık yapısının değiştiği 09.06.2010 tarihinden sonra gerçek bir faaliyetinin bulunmadığı, yapılan yoklamalarda adreslerinde bulunmadığı, 2011 takvim yılı 1-9. aylarında 10.728.299,84 TL, 2012 takvim yılı 1-2. aylarında 1.920.154,00 TL miktarlı yüksek KDV matrahı beyanında bulunduğu, alımlarının haklarında sahte fatura düzenleme suçundan vergi inceleme raporları bulunan mükelleflerden gerçekleştirdiği, beyan edilen miktarlı ticari organizasyona sahip olmadığı, sanığın işlerin iyi gitmediğinden başka yere inşaat işinde çalışmaya gittiğini savunduğu, böylece gerçek bir mal ve hizmet satımına dayanmayan faturaların düzenlendiğinin ve faturaların sahteliğinde tereddüt bulunmadığının anlaşılması karşısında; Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK"nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığından, 5271 sayılı CMK"nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip “2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme” suçlarının sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşan Mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümlerde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış; sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükümlerin ONANMASINA,
01.07.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.