22. Hukuk Dairesi 2019/391 E. , 2019/2342 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, İl Özel İdaresi Müdürlüğünde çalıştırılmakta iken 01/01/2006 tarihinden 30/12/2010 tarihine kadar kendi asıl görevi dışında farklı bir pozisyonda çalıştırılmasından kaynaklı seyyar görev tazminatı alacağının tahsilini talep etmiştir.
Davalıların Cevabının Özeti:
Davalı vekili, seyyar görev tazminatının 6245 sayılı Harcırah Kanunu"nda düzenlendiğini, seyyar görev tazminatına hak kazanabilmek için fiilen memuriyet mahalli dışında çalışılması gerektiğini ve belediye sınırları dışına çıkmayan bir kişiye seyyar görev tazminatı ödenemeyeceğini, toplu iş sözleşmesinde bazı hakların kaldırılmasının ve değiştirilmesinin mümkün olduğunu, Toplu İş Sözleşmesinin 26. maddesinden farklı pozisyonda çalışan işçilerin araziye çıksın-çıkmasın belediye sınırları içinde çalışsalar dahi seyyar görev tazminatına hak kazanırlar anlamı çıkarılamayacağını, beyan ederek açılan davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama ve toplanan delillere göre taraflar arasındaki toplu iş sözleşmesinin 26.maddesi gereğince seyyar görev tazminatı ödenmesi için işçinin farklı pozisyonda çalıştırılmasının yeterli olduğu, 26/e maddesi son cümlesindeki açık düzenleme gereğince seyyar görev tazminatı ödenmesi gerektiği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe :
Taraflar arasında davacının seyyar görev tazminatı alacağına hak kazanmasının mümkün olup olmadığı noktasında ihtilaf bulunmaktadır.
6245 sayılı Harcırah Kanunu"nun seyyar olarak vazife gören memur ve hizmetliler başlığı altındaki 49. maddesinde “asli görevleri gereği memuriyet mahalli dışında ve belirli bir görev bölgesi (merkez veya il kuruluşuna dahil birimlerde il sınırı, bölge şeklinde çalışan birimlerde bölge sınırı) içinde fiilen gezici olarak görev yapan memur ve hizmetlilere gündelik ve (aşağıda unvanları sayılanlar hariç) yol masrafı ödenmez. Bunlardan, Maliye ve Gümrük Bakanlığınca görev unvanları ile iş ve çalışma özellikleri uygun görülenlere; bu Bakanlıkça vize edilen cetvellere dayanılarak fiilen gezici görev yaptıkları günler için almakta oldukları aylık/kadro derecelerine göre müstehak oldukları yurtiçi gündeliklerinin üçte biri günlük tazminat olarak verilir. Takip memuru, gezici sağlık memuru, ebe, orman muhafaza memuru, koruyucu, koruma memuru, posta dağıtıcısı, hat bakıcısı, tahsildar, gezici başöğretmen ve görev niteliklerinin bunlara benzerliği Maliye Bakanlığınca onaylanacak diğer memur ve hizmetlilerin yol masrafları mutat taşıt araçlarına fiilen ödedikleri miktarlar üzerinden karşılanır" hükmü düzenlenmiştir.
Toplu İş Sözleşmesinin 26/e. ve 50. maddelerinde seyyar görev tazminatı konusunda Harcırah Kanunu hükümleri uygulanacağı düzenlemesi de dikkate alınarak, Harcırah Kanunu"nun "Seyyar Olarak Vazife Gören Memur ve Hizmetliler" başlığını taşıyan 49. madde koşullarının gerçekleşmesi halinde davacı seyyar görev tazminatına hak kazanabilecektir.
Somut uyuşmazlıkta, davacı düz işçi vasfıyla il özel idaresinde çalışmıştır. Nitekim İl Özel İdaresine de kapatılan Devlet Su İşleri’nden devredilmiştir. İl Özel İdaresindeki kadro fazlalığı dolayısıyla ihtiyaç sebebiyle aynı mülki hudutlar içerisinde Milli Eğitim Bakanlığına bağlı okullarda görevlendirilmesi Toplu İş Sözleşmesi’nin 26. maddesinde belirtilen pozisyon değişikliği olarak nitelendirilemez. Toplu İş Sözleşmesi 26. maddesinin bu şekilde yorumu hatalıdır. 6245 sayılı yasada düzenlenen seyyar görev tazminatı ödenmesini gerektiren bir işte de görevlendirilmemiştir. Davanın bu gerekçeler ile reddi gerekir iken kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine 05.02.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.