Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14176 Esas 2020/20001 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14176
Karar No: 2020/20001
Karar Tarihi: 23.12.2020

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14176 Esas 2020/20001 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan temyiz istemine ilişkin olarak, adli para cezasının tür ve miktarının kesin nitelikte olduğu ve bu nedenle temyiz isteminin reddedildiği belirtilmiştir. Konut dokulmazlığının ihlali suçundan verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin olarak, sanık hakkındaki ilamların tekerrüre esas olmaması nedeniyle mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmamasının isabetli olduğu ve tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmediği belirtilmiştir. TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesine rağmen, infaz aşamasında dikkate alınabileceği belirtilmiştir. Yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddedildiği ve hükümlerin onandığı belirtilmiştir.
Kanun maddeleri:
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a eklenen geçici 2. madde
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi
- TCK'nin 58/6. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi

(Kapatılan)3. Ceza Dairesi 2019/14176 E. , 2020/20001 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık ..."ın yokluğunda verilen kararın, talimat mahkemesinde savunması alınırken bildirdiği, dosyada bilinen son adresi yerine farklı bir adrese tebliğ edilmesi usulüne uygun olmadığından, sanığın öğrenme üzerine temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
1) Sanık ... hakkında katılan ..."e karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan, sanığın temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2) Sanıklar ...ve ... hakkında konut dokulmazlığının ihlali suçundan ve sanık ... hakkında müşteki Ruken"e karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanıkların temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Sanık ..."ın adli sicil kaydında yer alan ilamların tekerrüre esas olmaması nedeniyle sanık hakkında TCK"nin 58/6. maddesindeki mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmaması isabetli olduğundan, tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden, bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanıkların yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 23.12.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.