Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/10137 Esas 2016/14142 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/10137
Karar No: 2016/14142
Karar Tarihi: 10.05.2016

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/10137 Esas 2016/14142 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi         2015/10137 E.  ,  2016/14142 K.

    "İçtihat Metni"


    MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

    DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla mesai, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil ile hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
    Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
    Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

    Y A R G I T A Y K A R A R I

    Davacı İsteminin Özeti:
    Davacı vekili, müvekkilinin haklı sebeple tek taraflı olarak feshettiğini belirterek kıdem tazminatı, fazla mesai alacağı, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil alacağı, hafta tatili alacağının, davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
    Davalı Cevabının Özeti:
    Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
    Mahkeme Kararının Özeti:
    Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
    Temyiz:
    Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
    Gerekçe:
    1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
    2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
    Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Çalışmaların ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, çalışmanın yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir.
    Somut olayda, söz konusu alacaklara ilişkin hesaplamaların davacı tanık beyanı doğrultusunda yapıldığı ancak tanığın hesaplanan dönemin bir kısmında davalı iş yerinde çalışmadığı anlaşılmaktadır. Bu halde tanığın iş yerinde davacı ile çalıştığı dönem netleştirilmeli, davacı tanığının beyanına davacı ile çalıştıkları dönemle sınırlı olarak itibar edilmesi gerekirken tüm dönemin davacı tanık beyanı doğrultusunda hesaplanması hatalıdır.
    Sonuç:
    Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10.05.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.







    .

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.