Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/1767 Esas 2017/10061 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/1767
Karar No: 2017/10061
Karar Tarihi: 23.11.2017

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/1767 Esas 2017/10061 Karar Sayılı İlamı

Özet:

19. Ceza Dairesi tarafından verilen 2016/1767 E. ve 2017/10061 K. sayılı karara göre, sanık marka hakkına tecavüz suçundan mahkum edildi. Ancak uzlaşma teklifinin yasal olmadığı ve etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlarda uzlaşma kurumunun uygulanabileceği belirtildiği için, sanık hakkında Ceza Muhakemesi Kanunu'nun ilgili maddelerinin uygulanması zorunlu tutuldu. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesinde yer alan hak yoksunluklarına hükmedilmesi de Anayasa Mahkemesi kararı ile yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulandı. Bu nedenlerle, mahkeme kararı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince bozuldu ve yargılama yeniden başlatılmak üzere dosya mahkemesine gönderildi. İlgili kanun maddeleri ise 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi, Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253 ve 254. maddeleri, 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin 61/7 ve 61/A maddeleri ve TCK'nın 53. maddesi olarak belirtildi.

19. Ceza Dairesi 2016/1767 E. , 2017/10061 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Fikri ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Uzlaşma teklifinde bulunulduğu tarihte uzlaşma hükümlerinin uygulanmasına yasal olanak bulunmadığı halde, kollukta düzenlenen matbu form üzerinde sanık uzlaşmayı kabul etmediğine dair seçeneği imzalamışsa da, bir hakkın doğmadan önce kullanılması söz konusu olamayacağından, uzlaşma teklifinin hukuken geçerli olmadığı anlaşılmakla, 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan (suç ve karar tarihinde yürürlükte bulunan) 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7 maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, uzlaştırmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik CMK’nın 253 ve 254 maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
Kabule göre de;
Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın, temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 23.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.