Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tehdit, Hakaret, Özel hayatın gizliliğini ihlal
Hüküm : 1- TCK"nın 106/1-1.cümle, 43/1, 51/1-3-6-7 maddeleri
gereğince mahkumiyet, erteleme
2- TCK"nın 125/1, 43/1, 51/1-3-6-7 maddeleri
gereğince mahkumiyet, erteleme
3- TCK"nın 134/2-1.cümle, 134/2-2.cümle, 51/1-3-6-7
maddeleri gereğince mahkumiyet, erteleme

Tehdit, hakaret ve özel hayatın gizliliğini ihlal suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler, katılan vekilleri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriği, sanığın ikrar içeren beyanı, mağdurun tutarlı anlatımları, mesaj tespit tutanakları ve internet sayfa görüntülerine göre; sanığın, mağdur ile arkadaşlık kurarak duygusal ilişki yaşadığı, mağdurun ilişkiye son vermesine tepki olarak, mağdur adına facebook sosyal paylaşım sitesinde profil hesabı açarak özel fotoğraflarını yayımladığı, ayrıca mağdura, aynı suç işleme kararının icrası kapsamında değişik tarihlerde birçok mesaj çekerek, onur, şeref ve saygınlığını rencide edecek sözlerle hakaret edip, hayat ve vücut bütünlüğüne saldırı teşkil eden sözlerle tehdit ettiği, atılı suçların bu şekilde sübut bulduğu anlaşılmakla, sanığın ayrı ayrı mahkumiyetine dair kabulde isabetsizlik görülmemiş, mağdurun savcılıktaki beyanı ve facebook sayfa görüntülerinden, özel hayatın gizliliğini ihlal suçu yönünden suç tarihinin 2011 yılı içerisinde olduğunun anlaşılmasına rağmen, 20.01.2012 olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilmesi mümkün eksiklik olarak kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin, sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- TCK"nın 61/1. maddesinde yer alan ölçütler nazara alınarak, aynı Kanunun 3/1. maddesi gereğince işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmedilmesi gerekirken, temel cezaların asgari hadden tayin edilmesi,
2- TCK"nın 51/1-b maddesinde, suçu işledikten sonra yargılama sürecinde gösterdiği pişmanlık dolayısıyla tekrar suç işlemeyeceği konusunda kanaatin oluşması halinde, hapis cezasının ertelenebileceği halde, başka birisi ile evli olan sanığın, aşamalardaki ifadelerinde, atılı tehdit ve hakaret suçlarını işlediğini, özel hayatın gizliliğini ihlal suçunu işlemediğini, suçları işleyiş gerekçesi olarak mağdurun kendisinden ayrılmasından duyduğu kızgınlığı gösterip hiçbir pişmanlık belirtmediği gibi son sözünde dahi pişmanlık ifade etmeden “yaptım, yapmadım demiyorum” dediği, dosyada mevcut yüzlerce tehdit ve hakaret içeren mesajları uzun bir süreyle değişik tarihlerde cep telefonundan çektiği, bu eylemler sonucu mağdurun nişanlısından ve işinden ayrılmak zorunda kaldığının anlaşılması karşısında, suçu işledikten sonra pişmanlık göstermeyen sanığın tekrar suç işlemeyeceği kanaatine varılamayacağı ve anılan maddedeki koşulun gerçekleşmediği gözetilmeksizin tayin edilen hapis cezalarının ertelenmesine karar verilmesi,
3- Hükümden önce 02.07.2012 tarihinde kabul edilip, 28344 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak ve 05.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava Ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanunun Geçici 1. maddesi ile, "31/12/2011 tarihine kadar, basın ve yayın yoluyla ya da sair düşünce ve kanaat açıklama yöntemleriyle işlenmiş olup; temel şekli itibarıyla adlî para cezasını ya da üst sınırı beş yıldan fazla olmayan hapis cezasını gerektiren suçlar bakımından "kovuşturmanın ertelenmesi" kurumunun düzenlenmesi karşısında, TCK"nın 7/2 maddesi de gözetilerek, özel hayatın gizliliğini ihlal suçu yönünden sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi zorunluluğu,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 26.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.