MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyetler

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Her iki sanık bakımından tebliğnamenin uzlaşma yönünden bozma telepli görüşüne binaen CGK’nin 25.10.2018 tarih, 2018/394 Esas, 2018/478 Karar sayılı kararı gereğince ve 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun"u ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 34 ve 35 inci maddeleriyle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun"un 253 ve 254 üncü maddelerinde yapılan değişiklik çerçevesinde, 6763 sayılı Kanun ile yapılan düzenlemenin yürürlüğe girdiği tarihten önce usulüne uygun olarak yapılan uzlaşma tekliflerinin geçerli olduğu ve bu nedenle uzlaşma teklifi yapılmış ve kabul edilmemiş olan dosyalarda yeniden uzlaşma teklifi yapılmasına gerek bulunmadığı cihetle, somut olayda 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 86/2. maddesi kapsamında kalan eylemin kanun değişikliği öncesinde de uzlaştırma kapsamında bulunduğu, katılanın kollukta alınan 16.02.2014 tarihli ifadesinde ve aynı tarihli uzlaşma teklif formunda uzlaşmak istemediğini beyan etmesi, yapılan uzlaşma teklifinin de usulüne uygun olması karşısında, tebliğnamenin uzlaşma yönünden bozma talepli görüşüne iştirak edilmemiştir.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık ... hakkında kasten yaralamadan kurulan hüküm bakımından yapılan incelemede,
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı ile TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık ...’ın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
2)Sanık ... hakkında kasten yaralamadan kurulan hüküm bakımından yapılan incelemede,
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a)Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas olduğu kabul edilen Bigadiç Sulh Ceza Mahkemesinin 26.04.2011 tarih, 2011/34 Esas ve 2011/123 Karar sayılı mahkumiyet kararında, sanığın suç tarihi itibariyle 18 yaşını doldurmamış olduğu, bu nedenle 5237 sayılı TCK"nin 58/5. maddesi gereğince söz konusu ilamın tekerrüre esas alınamayacağı ve sanığın tekerrüre esas olabilecek başka ilamının da bulunmadığı gözetilmeksizin, mükerrir kabul edilerek sanık hakkında TCK"nin 58/3. maddesi gereğince seçimlik cezalardan hapis cezası tercih edilerek, verilen hapis cezasının TCK"nin 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 05.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.