MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen Ordu 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 07.06.2012 tarihli ve 2010/757 E., 2012/512 K. sayılı erteli hapis kararın kesinleşmesinden sonra sanığın denetim süresi içerisinde kasıtlı bir suç işlemesi nedeniyle 5237 sayılı TCK"nın 51/7. maddesi gereğince erteli hapis cezasının infaz kurumunda çektirilmesine dair kararın, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun"un 98 ve 101. maddeleri uyarınca itiraza tabi olduğu ve bu karar yönelik itirazın Ordu Ağır Ceza mahkemesi"ce incelenerek 06/10/2015 tarihli ve 2015/838 değişik iş sayılı kararı ile itirazın reddine karar verilmek suretiyle kesinleştiği belirlenerek sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen mahkumiyet kararına yönelik temyiz itirazının yapılan incelemesinde;
Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümde 5237 sayılı TCK"nın 116/1. maddesi gereği hükmolunan 6 ay hapis cezası üzerinden aynı Kanun"un 119/1-c maddesi gereği bir kat artırım yapılması sırasında, 12 ay yerine 1 yıl hapis cezasına hükmedilmesi, daha sonraki uygulamalar nedeniyle sonuç cezayı etkilemediğinden bozma sebebi yapılmamış, sanık hakkında kurulan hükümde, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1. fıkrasındaki hak yoksunluklarının uygulanması hususunda bir karar verilmemiş ise de, anılan madde ve fıkrada belirtilen hak yoksunluklarının uygulanması hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olup, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Hakkındaki hükmün açıklanması geri bırakılan sanığın, denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde, 5271 sayılı CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca, hakkındaki hüküm ilk şekliyle açıklanır. Açıklanan bu hükümdeki hukuka aykırılıklar, temyiz veya kanun yararına bozma yoluyla Yargıtayca yapılacak inceleme sonucunda giderilir.
Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işleyen veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülükleri yerine getirmeyen sanık hakkındaki açıklanması geri bırakılan hükümde, yasal zorunluluklar dışında, mahkemece bir değişiklik yapma imkanı bulunmamaktadır.
Hakkındaki hükmün açıklanması geri bırakılan ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülükleri yerine getiremeyen sanık bakımından ise, yerine getirememe sebebi başta olmak üzere durumu değerlendirilip cezanın bir kısmının infaz edilmemesine, hapis cezasının ertelenmesine veya seçenek yaptırımlara çevrilmesine ilişkin yeni bir hüküm kurulabilir.
Somut olayda, mahkemece kendisine herhangi bir yükümlülük yüklenmeyen ve denetim süresi içerisinde kasten yeni bir suç işlediği anlaşılan sanık hakkındaki hükmün ilk şekliyle aynen açıklanması gerektiği gözetilmeden;
Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair önceki kararda sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümde, TCK"nın 116/1 ve 119/1-c. maddesi uyarınca 1 yıl olarak belirlenen hapis cezası üzerinden aynı Kanun’un 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken 10 ay hapis cezası yerine, hesap hatası sonucu 1 yıl 8 ay hapis cezasına hükmedildiği, açıklanan hükümde doğru uygulama yapılarak sanığın sonuç olarak konut dokunulmazlığının ihlali suçundan 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş olsa da hükmün değiştirilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde, ceza miktarı yönünden 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 08.06.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.