Hırsızlığa teşebbüs - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/1373 Esas 2015/1690 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlığa teşebbüs
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın müştekinin oturduğu apartmanın bahçe girişindeki 30 kg ağırlığındaki müşteki beyanına göre 250 TL değerinde olan demir kapıyı, suç tarihinde gündüz kabul edilen zaman diliminde saat 06.00 sıralarında bulunduğu yerden çıkarıp aldıktan sonra olay yerinden seyyar hurda arabasıyla uzaklaştığı, müştekinin işe gitmek için evinden çıktığı ve demir kapının alınmış olduğunu gördüğü ve komşularından 10 dakika kadar önce kağıt toplayıcılarının geçtiğini öğrendiği ve otobüse bindiği, evinden 100 metre kadar mesafede sanığa ait hurda toplama el arabası içerisinde suça konu demir kapıyı görerek otobüsten indiği ve bu sırada arabanın yakınında uyumakta olan sanığı uyandırıp olayı polise intikal ettirdiği, sanığın kesintisiz izleme olmaksızın tesadüfen müşteki tarafından yakalandığının anlaşılması karşısında, suçun tamamlandığı gözetilmeden teşebbüs aşamasında kaldığının kabulü ile yazılı biçimde hüküm kurulması, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevi, hükmü veren mahkemeye değil, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek mahkemeye ait olduğu gözetilmeden, sanık hakkında TCK’nın 58/7. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra da denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi ile yetinilmesi yerine 1 yıllık denetim süresi belirlenmesi;
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322.maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından CİK"in 108/4 maddesi uyarınca 1 yıl süre ile denetimli serbestlik tedbirlerine tabi tutulmasına ilişkin kısmın çıkarılması suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.