MAHKEMESİ : Diyarbakır 1. Tüketici Mahkemesi
TARİHİ : 19/12/2014
NUMARASI : 2014/721-2014/294

Taraflar arasındaki davada, Diyarbakır 6. Asliye Hukuk Mahkemesi ve Diyarbakır 1. Tüketici Mahkemesince ayrı ayrı görevsizlik kararı verilmesi nedeni ile yargı yerinin belirlenmesi için gönderilen dosya içindeki tüm belgeler incelendi,gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, mirasbırakanın davalı bankaya olan tüketici kredi borcunun, diğer davalı sigorta şirketi tarafından ödenmemesi sonucunda, davacılarca ödeme yapıldığı iddiasıyla ödenen paranın iadesi istemine ilişkindir.
Asliye hukuk mahkemesi, davacı tarafından tüketici mahkemesi sıfatı ile dava açıldığı, HSYK"nın 12/10/2014 tarih ve 2258 sayılı kararı ile tüketici mahkemesi kurulduğu ve davanın tüketici mahkemesinde görülmesi gerektiği gerekçesi ile görevsizlik yönünde hüküm kurmuştur.
Tüketici mahkemesince ise, asliye hukuk mahkemesi tarafından davaya ticaret mahkemesi sıfatı ile bakılmasına karar verildiği ve mahkemelerinin görevli olmadığı gerekçesi ile karşı görevsizlik yönünde hüküm kurulmuştur.
4822 sayılı Kanun ile değişik 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun Amaç başlıklı 1. maddesinde kanunun amacı açıklandıktan sonra kapsam başlıklı 2. maddesinde "Bu Kanun, 1. maddede belirtilen amaçlarla mal ve hizmet piyasalarında tüketicinin taraflardan birini oluşturduğu her türlü tüketici işlemini kapsar.” hükmüne yer verilmiştir. Kanunun 3. maddesinde "Tüketici: Bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi" şeklinde tanımlanmıştır.
Bir hukukî işlemin 4077 sayılı Kanun kapsamında kaldığının kabul edilmesi için kanunun amacı içerisinde yukarıda tanımları verilen taraflar arasında mal ve hizmet satışına ilişkin bir hukukî işlemin olması gerekir.
6102 sayılı Türk Ticaret Kanununun 4/1. maddesinde her iki tarafın da ticari işletmesiyle ilgili hususlardan doğan hukuk davaları ve çekişmesiz yargı işlerinin ticari dava ve ticari nitelikte çekişmesiz yargı işi sayılacağı hüküm altına alınmıştır. Buna göre bir uyuşmazlığın ticari nitelikte olabilmesi için, her iki tarafın da ticari işletmesini ilgilendirmesi yahut aynı maddenin alt bentlerinde düzenlenen istisnalardan birine dahil olması gerekmektedir.
Somut olayda, davacının mirasbırakanı Nedime Dizgin ile davalı banka arasında tüketici kredisi sözleşmesi düzenlendiği, diğer davalı tarafından tüketici kredisi kapsamında hayat sigortası yapıldığı, mirasbırakanın ölümünden sonra davalı sigorta şirketince kanser hastalığının sigorta teminat kapsamı dışında bulunduğu gerekçesi ile kalan kredi borcunun düzenlenen sigorta sözleşmesi gereğince karşılanmadığı, davalı banka tarafından ödenmeyen tüketici kredisinin kalan kısmının, davacıdan mirasçı olarak tahsil edildiği, ancak borcun sigorta şirketinden tahsili gerektiği iddiasıyla, ödenen paranın davalılardan tahsili istemiyle dava açıldığı anlaşılmaktadır. Uyuşmazlığın kaynağı olan, olayda, taraflar arasında 4077 sayılı Kanun anlamında bir mal veya hizmet satışına dair bir ilişki bulunmadığı, tüketici kredisi sözleşmesinin davacının mirasbırakanı ile davalı banka arasında düzenlendiği, tüketici sıfatının mirasbırakana ait olduğu, davacının bu sözleşmenin tarafı ve tüketici sıfatına sahip olmadığı gibi davacının tacir de olmadığı anlaşılmaktadır. Bu durumda, davacının mirasçı sıfatı nedeni ile ödenen paranın iadesi isteminden kaynaklanan, 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun ve 6102 sayılı TTK kapsamında bulunmayan uyuşmazlığın genel hükümler çerçevesinde asliye hukuk mahkemesinde görülüp sonuçlandırılması gerekmektedir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, 6100 sayılı HMK’nın 21 ve 22. maddeleri gereğince; Diyarbakır 6. Asliye Hukuk Mahkemesinin YARGI YERİ OLARAK BELİRLENMESİNE 20/10/2015 gününde oy birliğiyle karar verildi.