Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2441 Esas 2020/2317 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2441
Karar No: 2020/2317
Karar Tarihi: 26.11.2020

Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2441 Esas 2020/2317 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesinde görülen bir tefecilik davasında sanık, TCK'nın 241, 62/1, 52, 53. maddeleri uyarınca mahkum edildi. Temyiz sonucu dosya incelendi ve yapılan yargılama sonucunda, sanığın suçu ve suçun sübutu kabul edildi. Mahkeme kararında eleştirilen herhangi bir hata bulunmadığından, sanığın müdafiinin temyiz itirazları reddedildi ve hüküm onandı. 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesi ile ilgili değişiklikler göz önünde bulundurulmalıdır.
Kanun maddeleri:
- TCK'nın 241. maddesi: İhtiyacın zorlayıcı kıldığı haller dışında faiz veya başka bir fayda karşılığı para veya mal verilmesi veya para veya mal alınması suçudur.
- TCK'nın 62/1. maddesi: Nitelikli dolandırıcılık suçudur.
- TCK'nın 52. maddesi: Zincirleme suçlar hakkındadır.
- TCK'nın 53. maddesi: Ceza artırımını öngören hükümler hakkındadır.

9. Ceza Dairesi 2020/2441 E. , 2020/2317 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik
Hüküm : TCK"nın 241, 62/1, 52, 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelendi:
Bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda atılı suçu birden fazla kez işlediği anlaşılmasına rağmen sanık hakkında zincirleme suç hükümlerini içeren TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanmaması sanık aleyhine temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ve 7242 sayılı Kanun"la yapılan değişikliklerin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştirilen hususlar dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 26/11/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.