Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : CMK"nın 231/11. maddesi gereğince hükmün açıklanmasıyla;
TCK"nın 179/3-2, 62, 50/1-a, 52/2. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, Türk Ceza Kanununun 179/3-2, 62/1 ve 50/1-a, 52/2. maddeleri gereğince 25 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tâbi tutulmasına dair Kartal (Kapatılan) 7. Sulh Ceza Mahkemesinin 12/12/2012 tarihli ve 2012/668 esas, 2012/1192 sayılı kararının 14.01.2013 tarihinde kesinleşmesini müteakip sanığın denetim süresi içerisinde 29/06/2013 tarihinde kasten yaralama suçunu işlediği ve İstanbul 33. Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, hükmün 27/10/2015 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair İstanbul Anadolu 63. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/07/2015 tarihli ve 2015/1189 esas, 2016/406 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
05/08/2017 tarihinde yürürlüğe giren 7035 sayılı Kanunun 21. maddesiyle yapılan değişiklik uyarınca 5271 sayılı CMK"nın 291/1. maddesinde yedi gün olarak belirtilen temyiz süresinin on beş gün olarak değiştirildiği, ancak Bölge Adliye Mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20/07/2016 tarihinden önce verilen ve Yargıtaydan geçen dosyalar hakkında 5320 sayılı Kanununun 8. maddesi uyarınca hüküm kesinleşinceye kadar 1412 sayılı CMUK"un 305-326. maddeleri uygulanmakta olup temyiz süresinin bir hafta olduğu, ancak sanık müdafinin yüzüne karşı verilen 28.11.2019 tarihli kararda temyiz süresinin tefhim tarihinden itibaren 15 gün olduğu belirtilerek yanıltmaya neden olunsa da; 28.11.2019 tarihinde yüzüne karşı verilen kararı, sanık müdafinin 10.02.2020 havale tarihli temyiz dilekçesi ile yasal temyiz süresi geçtikten sonra 10.02.2020 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin, REDDİNE; 25.01.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.