Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2014/19766 Esas 2015/3890 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1-Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 141 ve 5271 sayılı CMK’nın 230. maddeleri uyarınca mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine imkan verecek biçimde açık olması ve Yargıtay’ın bu işlevini yerine getirmesi için kararın dayandığı tüm delillerin, bu delilleri göre mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmelerin gerekçeli kararda gösterilmesinin gerekmesi karşısında; aşamalarda değişmeyen savunmalarında suçlamayı kabul etmeyen sanıkların, katılanlarla aynı sitede oturmayan tanıkların oturdukları site çevresinde görülmesi, bu site çevresinde sanıklara ait aracın 24 dk. kadar beklemesi ve bu sitenin suç yerine bilirkişi raporuna göre 800-1000 metre uzaklıkta bulunması, sanıklardan ikisinin de suç mahalline yaklaşık 350-400 metre uzaklıkta bulunan bir yerde yakalanmaları, aracın daha sonra terk edilmiş olarak bulunmasına rağmen suça konu eşyaların ele geçirilememesi, hırsızlık suçunun 09:00 ile 20:30 saatleri arası bir zamanda işlenmiş olabilme ihtimaline karşılık sanıkların aracının 17:08 de İl"e giriş yaparak, 19:54 "de de İl"den çıkış yapması karşısında; şüpheli durumun sanıklar lehine değerlendirilerek sanıklar hakkında beraat kararı verilmesi gerekirken; savunmanın aksini ispatlayan delillerin nelerden ibaret olduğunun karar yerinde denetime olanak sağlayacak şekilde açıklanmadığı gibi sırf sanıkların tanıklar tarafından görüldüğü yer ile katılanlara ait evin aynı muhitte olduğundan bahisle yetersiz gerekçeyle mahkumiyet kararı verilerek CMK.nun 230. maddesine aykırı davranılması,
2-Kabule göre de; suçun inkarı gibi yasal olmayan gerekçeyle sanıklar hakkında TCK"nın 62 maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
3-Cezası ertelenen sanık ..."nın TCK.nun 53/1 Maddesinin c fıkrasındaki alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyumluk yetkilerini içeren haklardan yoksunluğuna hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi suretiyle aynı Maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... müdafileri ile sanıklar ... ve ..."nın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 09.03.2015 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.