Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/7732 Esas 2015/970 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : CMKnın 223/2-e maddesi uyarınca beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suç açısından sanığın taksirinin bulunmadığı,gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin kusur durumuna ve sanığın cezalandırılması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Kusursuz olduğu kanaatine varılarak hakkında beraat hükmü kurulan sanık hakkında "sanığın atılı suçu işlediğine dair kesin ve inandırıcı delil elde edilemediğinden " gerekçesi ile hüküm kurulması,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, beraate ilişkin hükmün 1. fıkrasındaki "sanığın atılı suçu işlediğine dair kesin ve inandırıcı delil elde edilemediğinden " ibaresinin hükümden çıkarılıp yerine “ üzerine atılı suç açısından kusurunun bulunmaması nedeniyle CMK"nın 223/2-c maddesi uyarınca” ibaresinin yazılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.