Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/7756 Esas 2015/967 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : CMK"nın 223/2- a maddesi uyarınca beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suç açısından sanığın taksirinin bulunmadığı,gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin kusur durumuna, bilirkişi raporuna ve sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hükmün gerekçesinde sanığın kusursuz olduğu kanaatine varılarak beraatine hükmedilmesine rağmen, hüküm fıkrasında "sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair cezalandırılmasına yeterli, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği ve suçun unsurunun oluşmadığı" gerekçesi ile beraatine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 1. bendindeki "sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair cezalandırılmasına yeterli, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği ve suçun unsurunun oluşmadığı kanaatiyle" ibaresinin “üzerine atılı suç açısından kusurunun bulunmaması nedeniyle CMK"nın 223/2-c maddesi uyarınca” şeklinde değiştirilmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.