Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/7739 Esas 2015/965 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : CMKnın 223/2-e maddesi uyarınca beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili ve mahalli Cumhuriyet Savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suç açısından sanığın taksirinin bulunmadığı, gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin eksik incelemeye ve kusura ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Kusursuz olduğu kanaatine varılarak hakkında beraat hükmü kurulan sanık hakkında "sanığın söz konusu suçu işlediğine dair mahkumiyetine yeterli her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil elde edilemediğinden yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması nedeni ile yasada tanımlanan suçu işlediğinin sabit olmaması" gerekçesi ile hüküm kurulması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 1. fıkrasındaki “sanığın söz konusu suçu işlediğine dair mahkumiyetine yeterli her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil elde edilemediğinden yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması nedeni ile yasada tanımlanan suçu işlediğinin sabit olmaması nedeniyle CMK.nın 223/2-e maddesi uyarınca beraatine" ibaresinin “üzerine atılı suç açısından kusurunun bulunmaması nedeniyle CMK"nın 223/2-c maddesi uyarınca beraatine” şeklinde değiştirilmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.