Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/27219 Esas 2014/22073 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/27219
Karar No: 2014/22073
Karar Tarihi: 13.10.2014

Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/27219 Esas 2014/22073 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın, şikayetçi adına sahte olarak düzenlettiği kredi kartını değişik yer ve zamanda kullanarak menfaat temin ettiği gerekçesiyle hüküm altına alındığı belirtiliyor. Ancak, TCK'nın 43. maddesi hükümleri gözetilmediği için cezanın artırılması gerektiği vurgulanıyor. Temyiz itirazları reddediliyor ve bazı eksiklikler tespit ediliyor. Hürriyeti bağlayıcı ceza yanında hükmedilen 5 gün adli para cezasının indirilmemesi, gün para cezasının TCK'nın 52/2. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesi ve sanığın sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından kısıtlama uygulanması gerektiği belirtiliyor. Kanun maddeleri olarak TCK'nın 43, 52/2 ve 62 maddeleri, 5237 sayılı TCK'nin 53/1-3 maddeleri ve 1412 sayılı CMUK'nun 322. maddesi yer alıyor.

8. Ceza Dairesi 2014/27219 E. , 2014/22073 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Sanığın, şikayetçi adına sahte olarak düzenlettirdiği kredi kartını değişik yer ve zamanda kullanarak menfaat temin etmesi nedeniyle, hakkında hükmedilecek cezadan TCK.nun 43. maddesi uyarınca artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; sanık hakkında, şikayetçi adına sahte kredi kartı düzenlettirmesi eylemi nedeniyle gereğinin mahallinde ifası mümkün görülmüştür.

Yerinde görülmeyen sair temyiz itirazların reddine, ancak:

1- TCK.nun 62. maddesi uyarınca indirim yapılırken, hürriyeti bağlayıcı ceza yanında hükmedilen 5 gün adli para cezasının indirilmemesi ve gün para cezasının TCK.nun 52/2. madde ve fıkrası gereğince adli para cezasına çevrilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,

2- 5237 sayılı TCK.nun 53/3. madde ve fıkrası uyarınca, sanığın yalnızca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmesine kadar kısıtlama uygulanabilecek iken, kendi altsoyu dışındakiler üzerindeki yetkilerini de kapsayacak şekilde uygulama yapılması,

Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususların, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, TCK.nun 62. maddesinin uygulanmasına ilişkin 2. fıkraya “3 yıl 4 ay hapis” ibaresinden sonra gelmek üzere “ve 4 gün adli para” ibaresi ile “hükmedilen 4 gün adli para cezasının TCK.nun 52/2. maddesi uyarınca günlüğü takdiren 20 TL"den 80 TL adli para cezasına çevrilmesine” ibarelerinin eklenmesi; hükümden 5237 sayılı TCK.nun 53/1. maddesinin uygulamasına ilişkin kısım çıkartılarak yerine ""Sanığın, 5237 sayılı TCK.nun 53/1-3 madde ve fıkraları uyarınca, (c) bendinde sayılan kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkı, vesayet ve kayyımlığa ait haklardan koşullu salıverilmeye kadar, madde ve bendlerde sayılan diğer haklardan ise hükmolunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına"" yazılmak suretiyle hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 13.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.