Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/34736 Esas 2017/9741 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/34736
Karar No: 2017/9741
Karar Tarihi: 16.11.2017

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/34736 Esas 2017/9741 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık marka hakkına tecavüz suçundan mahkum oldu. Ancak, yasal bir uzlaşma olmadığı halde uzlaşma teklifinde bulunulduğu anlaşıldı. Ayrıca, 6763 sayılı Kanun ile Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar dışında uzlaştırma uygulanması gerektiği belirtildi. Bu nedenlerle, mahkeme kararı bozuldu ve dosya yeniden değerlendirilmek üzere geri gönderildi. Kanunlar bağlamında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş olsa da, Anayasa Mahkemesi'nin bazı hükümlerini iptal ettiği nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması gerektiği vurgulandı. Mahkeme kararının 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca bozulması kararlaştırıldı. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi, Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253 ve 254 maddeleri, 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7 ve 61/A maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, Anayasa Mahkemesi kararı.

19. Ceza Dairesi 2015/34736 E. , 2017/9741 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Uzlaşma teklifinde bulunulduğu tarihte uzlaşma hükümlerinin uygulanmasına yasal olanak bulunmadığı halde, kollukta düzenlenen matbu form üzerinde sanık uzlaşmayı kabul etmediğine dair seçeneği imzalamışsa da, bir hakkın doğmadan önce kullanılması söz konusu olamayacağından, uzlaşma teklifinin hukuken geçerli olmadığı anlaşılmakla, 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan (suç ve karar tarihinde yürürlükte bulunan) 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7 maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, uzlaştırmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik CMK’nın 253 ve 254 maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
Kabule göre de;
Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın, temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 16.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.