Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/19574 Esas 2022/873 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığının ihlali, hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Temyiz talebinin reddi, maddi hatanın düzeltilmesi

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Hükümlü ...’ın 16.12.2015 tarihli ek karara yönelik temyiz talebine ilişkin yapılan incelemede,
Mahkemenin işten el çektikten sonra verdiği 16/12/2015 tarihli ek kararın hukuki değerden yoksun ve yok hükmünde olduğu, bu bakımdan temyizi kabil bir karar mevcut olmadığı anlaşıldığından dosyanın incelenmeksizin İADESİNE,
II- Sanık ... hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Yokluğunda verilen kararın sanığın duruşmada bildirdiği adresinde yapılan 21/08/2015 tarihli tebliğinde, muhatabın abisi ... tebellüğden imtina ettiğinden tebliğ zarfının mahalle muhtarın teslim edildiği ve 2 nolu haber kağıdının kapıya yapıştırdığı belirtilmişse de Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 35. maddesine uygun olarak muhatabın adreste bulunmama sebebi tebliğ mazbatasına yazılmamış olduğundan yapılan tebliğ işleminin geçersiz olduğu ve sanığın temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek ve 22.04.2016 tarihli ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 saydı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
III- Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Mahkemenin işten el çektikten sonra verdiği 16/12/2015 tarihli ek kararın hukuki değerden yoksun ve yok hükmünde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
Konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümde TCK’nın 116/1 maddesi uyarınca hükmolunan 7 ay hapis cezası aynı Yasanın 119/1 -c maddesi gereğince 1 kat artırılarak sonuç cezanın 14 ay yerine 1 yıl 2 ay olarak belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, Sanık ...’ın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hükümden “sanığın 1 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına" cümlesi çıkarılarak yerine “TCK'nın 119/1 -c maddesi uyarınca takdiren 1 katı oranında arttırılarak sanığın 14 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına” cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 31/01/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.