Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen direnme kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmekle temyiz isteğinin süresinde olduğu ve Dairemizin 6352 sayılı Kanunun 40 ıncı maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun Geçici 2 inci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Mahkemece, davacının davalı işverene ait işyerinde çalışırken almış olduğu ücretin ... Sendikası"na üye olması sonrası düşürüldüğü, bunun yasa ve toplu iş sözleşmesi hükümlerine aykırı olduğu, zira 4857 sayılı İş Kanunu"nun 62 inci maddesine göre işçinin ücretinden her ne şekilde olursa olsun indirime gidilemeyeceği, ücrette indirimin aynı Kanun"un 22 inci maddesi uyarınca işçinin rızasına bağlı olduğu, davalı işverenliğin sendikaya üyeliği sonrası tek taraflı olarak yazılı bildirimde bulunmadan davacının ücretinde indirime gittiği, 6 iş günü içinde kabul etmemesi nedeni ile bu değişikliğin davacıyı bağlamayacağı, ayrıca mülga 2822 sayılı Toplu İş Sözleşmesi Grev ve Lokavt Kanunu’nun 6 ıncı maddesinin 1 inci fıkrası hükmü karşısında toplu iş sözleşmesinde hizmet akitlerine aykırı hükümlerin bulunması halinde hizmet akdinin işçi lehindeki hükümlerinin geçerli olacağı, bu nedenle davacının fark ücret ve diğer taleplerinin yerinde olduğu gerekçesi ile davanın kabulüne dair verilen karar, Dairemizin 30.03.2015 tarih ve 2015/11051 Esas 2015/5855 Karar sayılı kararı ile, “...Davacının işe başladığı Kasım 2003 tarihinde günlük brüt ücreti 31.00 TL"dir. Davacı sendikaya üye olmuş üyelik işverene 30.04.2004 tarihinde bildirilmiştir. İşyerinde uygulanan 01.03.2003-28.02.2005 tarihli Toplu İş Sözleşmesinin eki olarak imzalanan protokol hükümleri gereği davacıya günlük 25,66 TL ücret ödendiği anlaşılmaktadır. Toplu İş Sözleşmesinin tarafları arasında imzalanan protokolle sendikaya sonradan üye olan işçilerin Toplu İş Sözleşmesi hükümlerinden yararlandırılmasına ilişkin özel hükümler getirilmiş, bu özel hükümlere göre davacı ve onunla aynı şartlarda çalışan işçilerin ücretleri belirlenmiş olup, sadece davacının şahsına ilişkin ücretinin işverence tek taraflı olarak düşürülmesi söz konusu olmamıştır. Davacının Toplu İş Sözleşmesinin hükümlerinden faydalanmaya başladığında ücretinin 25,66 TL olarak belirlenmesinde, davalı ve davacı adına hareket eden sendika ile işveren arasında imzalan protokol hükümlerinin esas alındığı açıktır. Bu bakımdan ücretin düşürülmesi iddiasının sözleşme dayanağının bulunmadığı yönündeki davacı iddialarına katılmak mümkün değildir. Davacıya yürürlükte olan Toplu İş Sözleşmesi gereğince ödenmesi gereken menfaatler davalı tarafça ödenmektedir. Davacı sendika ile davalı işveren arasında bağıtlanan TİS"den yararlanmak amacıyla kendi isteği ile sendikaya üye olup TİS kapsamına girmiştir. Davacının Toplu İş Sözleşmesinden faydalanmasıyla birlikte Toplu İş Sözleşmesinin işçiler lehine getirdiği akçalı menfaatlerden (giyim yardımı, gıda yardımı, yemek yardımı, ikramiye, ilave tediye vs. gibi) de yararlanmakta olup, böylelikle davacının gelirinde artış meydana gelmiştir. Mahkemece bu yönler gözden kaçırılarak davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.”gerekçesi ile bozulmuştur.
Mahkeme, bozma sonrası yapılan yargılama sonunda, “..Mahkememizdeki somut olayda, davalı işveren davacının sendikaya üyeliği sonrası tek taraflı olarak davacıya yazılı bildirimde bulunmadan davacının ücretinde indirime giderek 4857 İş Kanunu"nun 22. Maddesine aykırı davrandığı ve bu haliyle 2822 sayılı Toplu İş Sözleşmesi Grev ve Lokav Kanunu"nun 6. maddesinin 2. Fıkrası gereğince hizmet akdinin işçi lehine hükümleri geçerli olduğundan davacı ile davalı arasında imzalanan hizmet sözleşmesindeki yevmiye ücretinin geçerli olduğu belirtilerek ve bu düzenlemelerin işçi lehine şart ilkesinin Türk İş Hukukundaki pozitif yansımasını oluşturduğu gerekçesiyle ve işveren tarafından toplu iş sözleşmelerinin uygulanması neticesinde iş sözleşmesinde kararlaştırılan ücretin davacının sendikaya üyeliği ve TİS"ten yararlanmaya başlaması üzerine düşürülmesinin 2822 sayılı Toplu İş Sözleşmesi Grev ve Lokav Kanunu 6. Maddesi uyarınca işçi lehine şart ilkesinin ihlali niteliğinde olduğundan zamanaşımına uğramayan davacının işçilik alacakları yönünden bilirkişi raporunda hesaplanan miktarlar usul ve yasaya uygun bulunduğundan mahkememiz kararındaki gerekçe ve hesaplanan miktarın doğru olduğu kanısıyla Yüksek Yargıtay 7. Hukuk Dairesi"nin bozma ilamındaki gerekçeye katılınmamış ve önceki kararımızda direnilmesine karar vermek gerekmiştir. “ gerekçesi ile önceki kararında direnmiştir.
Mahkeme kararındaki direnme gerekçeleri dikkate alındığında Dairemizin bozma kararının yerinde olmadığı, direnme kararının doğru olduğu anlaşılmakla, dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle HGK"nun 02.12.2015 tarih ve 2015/9-991 Esas 2015/2744 Karar sayılı kararının da bu yönde olmasına göre davalı vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun Geçici Ek 2 inci maddesi uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıya yükletilmesine, 08.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.