Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/2156 Esas 2021/577 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 1.942,95 TL maddi ve 3.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak
davacıya verilmesine


Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Davacı vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Davacı vekilinın yüzüne karşı 25/03/2016 tarihinde verilen hükmü CMUK’un 310. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra 18/05/2016 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin isteme uygun olarak REDDİNE;
2- Davalı vekilinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Tazminat talebinin dayanağı olan Bakırköy 23. Asliye Ceza Mahkemesinin 2008/14 Esas - 2014/514 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma ve hırsızlık suçlarından 17/12/2007 - 16/04/2008 tarihleri arasında 121 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 19/03/2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK"nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 200.000 TL maddi, 100.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 1.942,95 TL maddi, 3.000 TL manevi tazminatın 17/02/2007 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmiş olup,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin, hükmolunan tazminat miktarlarının fazla olduğuna, davacının kendi kusurlu hareketleri ile olaya sebebiyet verdiğine, eksik inceleme ve araştırma yapıldığına, cevap dilekçesinde beyan ettikleri hususların dikkate alınmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Tayin olunan maddi ve manevi tazminat miktarlarına tutuklama tarihi olan 17/12/2007 tarihinden itibaren faize hükmolunması gerekirken, 17/02/2007 tarihinden itibaren faize hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 1 numaralı bendinin içeriği hükümden çıkarılarak yerine ""Davacının maddi tazminat talebinin kısmen kabulü ile 1.942,95 TL maddi tazminatın tutuklama tarihi olan 17/12/2007 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, davacının fazlaya ilişkin talebinin reddine,"", yine hüküm fıkrasının 2 numaralı bendinin içeriği hükümden çıkarılarak yerine ""Davacının manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile 3.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihi olan 17/12/2007 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, davacının fazlaya ilişkin talebinin reddine,"" cümlelerinin yazılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25/01/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.