Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2019/3249 Esas 2020/5759 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/3249
Karar No: 2020/5759
Karar Tarihi: 15.10.2020

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2019/3249 Esas 2020/5759 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı tarafın trafik sigortalı aracı park halindeki kamyonete çarpması neticesinde meydana gelen trafik kazasında yaralanan davacı, belirsiz alacak olarak 3.500,00 TL maddi tazminatın kaza tarihi itibariyle işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalı ise uzlaşma sağlandığında tazminat davası açılamayacağını ve davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme, davanın 5271 sayılı CMK'nın 253/19. maddesi gereği ve feragat nedeniyle reddine karar vermiştir. Davacı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine ise Bölge Adliye Mahkemesi tarafından esastan reddine karar verilmiştir. Temyizde ise Bölge Adliye Mahkemesi kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle onanmasına karar verilmiştir.
Bu kararda geçen kanun maddeleri şunlardır:
- CMK'nın 253/19. maddesi
- HMK'nın 353/1-b.1. maddesi
- HMK'nın 371. maddesi
- HMK'nun 370/1. maddesi

17. Hukuk Dairesi 2019/3249 E. , 2020/5759 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Adana 3. Asliye Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı istinaf başvurusunun reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili, 02/10/2014 tarihinde davacının yolcu olduğu davalıya trafik sigortalı aracın park halindeki kamyonete çarpması neticesinde meydana gelen trafik kazasında yaralandığını, kısmi olarak iş göremez hale geldiğini beyanla, belirsiz alacak olarak 3.500,00 TL maddi tazminatın (bakıcı gideri) kaza tarihi itibari ile işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, CMK 253. maddesi gereği uzlaşma sağlandığında uzlaşmanın neticesi olarak tazminat davası açılamayacağı, var olan davadan feragat edilmiş sayılacağı ve Borçlar Kanunu kapsamında alacaklının müteselsil borçlulardan biriyle yapmış olduğu ibra sözleşmesinin diğer borçluları da borçtan kurtaracağını beyanla, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; davanın 5271 sayılı CMK"nın 253/19 md. delaleti ile ve feragat nedeni ile reddine karar verilmiş; karara karşı davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuş, Adana Bölge Adliye Mahkemesince davacı vekilinin istinaf
başvurusunun HMK"nın 353/1-b.1. maddesi gereğince esastan reddine karar verilmiş; Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak davacı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda, Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi, HMK"nın 371. maddesinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nun 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi’ne gönderilmesine, aşağıda dökümü yazılı 10,00 TL kalan onama harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 15/10/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.