MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (AİLE) MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalılar tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davacı dilekçesinde; eşinden ayrıldığını, 42 yaşında olduğunu, şeker hastası olduğunu, davalı anne ve babasının maddi durumlarının iyi olduğunu belirterek, davalı babasından 400 TL, davalı annesinden 350 TL olmak üzere toplam 750 TL yardım nafakası talep etmiştir.
Davalılar, emekli olduklarını, geçimlerini ancak karşılayabildiklerini, davacının ilk evliliğinden 2 çocuğu olduğunu, çocuklarından birinin çalıştığını, davacının ilk eşinden boşandığını, 2. evliliğini yaptığını, ikinci eşinin astsubay emeklisi olduğunu, davacının 2. eşinden de ayrıldığını, ayrılırken davacının nafaka talep etmediğini, davacıya nafaka ödeyebilecek güçleri olmadığını belirterek, davanın reddini talep etmişlerdir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile davalı ..."dan 175 TL, davlı ..."dan 125 TL olmak üzere toplam 300 TL yardım nafakasının davalılardan ayrı ayrı tahsiline karar verilmiş, hüküm davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
TMK"nun 364. maddesine göre; “Herkes yardım etmediği takdirde yoksulluğa düşecek olan üstsoyu ve altsoyu ile kardeşlerine nafaka vermekle yükümlüdür.”
Yine aynı kanunun 365. maddesinin 2. fıkrasında; “Dava, davacının geçinmesi için gerekli ve karşı tarafın mali gücüne uygun bir yardım isteminden ibarettir.” düzenlemesi yer almıştır.
Hukuk Genel Kurulunun 7.6.1998 gün, 1998/656; 688 sayılı ilamında da; ":...yeme, giyinme, barınma, sağlık, ulaşım, kültür (eğitim) gibi bireyin maddi varlığını geliştirmek için zorunlu ve gerekli görülen harcamaları karşılayacak düzeyde geliri olmayanların" yoksul kabul edilmesi gerektiği vurgulanmıştır.
Yardım nafakası, aile bireylerini yoksulluk ve düşkünlükten kurtarmaya ilişkin bir nevi sosyal yardımlaşma olup ahlak kuralları ile geleneklerin zorunlu kıldığı bir ödevdir. Yardım nafakası isteyenin kusuru ile yardıma muhtaç duruma düşmüş olması, yükümlüyü borcundan kurtarmamaktadır. Aile bağlarının herhangi bir nedenle zayıflamış olması da yükümlülüğü ortadan kaldıran bir neden olarak düzenlenmemiştir. Bu nedenlerle kanun koyucu, yardım nafakasını kişinin ve toplumun vicdanına bırakmamış, kanuni bir ödev olarak düzenlemiştir.
... 2. Aile Mahkemesi"nin 01.06.2011 tarihli ve 2011/584 E-2011/625 K sayılı ilamı incelendiğinde, davacının evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedeniyle boşanma davası açtığı, nafaka ve tazminat talebinin olmadığı ve mahkemece tarafların TMK.nun 166/3 maddesi gereğince boşanmalarına karar verildiği görülmüştür. Davacının sosyal ekonomik durum araştırmasında ev hanımı olduğu, halasının ve eş dostun yardımı ile geçimini sağladığı, evde örgü işi yaptığı tespit edilmiştir.
Somut olayda tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumları, nafakanın niteliği, davacının yaşı, evde örgü işi yaptığı, çalışabilecek durumda oluşu dikkate alındığında, günün ekonomik koşullarına göre mahkemece hükmedilen yardım nafakasının miktarının çok olduğu kanaatine varılmış, bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 09.05.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.