Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2013/16124 Esas 2014/4632 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Sanıkların mahkumiyetine dair

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Sanık ..."nin katılan ..."e karşı işlediği yaralama suçundan verilen hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14.04.2011 gün ve 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile değiştirilen 5320 sayılı CMK’nin yürürlüğüne ve uygulanmasına ilişkin kanuna eklenen geçici 2. maddesindeki temyiz sınırı ve hükmolunan adli para cezasının miktarı göz önüne alındığında hüküm kesin olduğundan sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca talebe uygun olarak REDDİNE,
2) Sanık ..."ın katılan ..."e karşı işlediği yaralama suçundan verilen hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın yaralama suçunu silahla işlediği sabit olmadığından ve sanığa TCK"nin 86/3-e maddesi uygulanmadığından tebliğnamenin “c” bendindeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Sanığın babası ...nin, katılan ... ile park yeri nedeniyle tartıştığı sırada katılanın, sanığın babasının gözüne sprey sıkıp tekme ile vurduğunu görmesi üzerine yaralama suçunu işlemesi karşısında sanığa haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının kararda tartışmasız bırakılması,
b) Sanığın tekme ile vurarak katılanı vücudunda kemik kırığı meydana gelecek ve yaşamını tehlikeye sokacak şekilde yaraladığı adli tıp uzmanı raporu ile belirlendiği, sanık hakkında yalnızca daha ağır neticesi olan 5237 sayılı TCK"nin 86/1 ve 87/1-d-son maddeleri uygulanarak ceza tayini gerekirken yaralanma sırasında kemik kırığı da meydana geldiğinden bahisle ayrıca TCK"nin 87/3. maddesinin de uygulanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesiyle yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince hükmün talebe kısmen uygun olarak BOZULMASINA, 12.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.