Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2017/200 Esas 2017/5909 Karar Sayılı İlamı

Dolandırıcılık suçundan sanık ..."un, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 157/1 ve 62/1. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının aynı Kanun’un 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Muğla 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/03/2016 tarihli ve 2015/61 esas, 2016/254 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 07.12.2016 gün ve 94660652-105-48-10858-2016-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası ... Cumhuriyet Başsavcılığının 19/12/2016 gün ve 2016/398640 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Anılan kararın diğer sanık yönünden temyiz edilmesi nedeniyle dosya aslı ...’a gönderildiğinden dosya sureti üzerinden yapılan incelemede,
Her ne kadar Muğla 1. Asliye Ceza Mahkemesince sanık hakkında tekerrüre esas alınan ilamın hüküm fıkrasından çıkartılmasına karar verilmiş ise de, Mahkemece hükmün kesinleşmesinden sonra ek kararla hükümde değişiklik yapılamayacağı cihetle, Muğla 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/07/2016 tarihli ek kararının hukuki değerden yoksun olduğu gözetilerek yapılan değerlendirmede;
5237 sayılı Kanun’un “Önceden işlenen suçtan dolayı verilen hüküm kesinleştikten sonra yeni bir suçun işlenmesi halinde, tekerrür hükümleri uygulanır.” şeklindeki 58/1. maddesi uyarınca, suç tarihinin 21/12/2012 olduğu, tekerrüre esas alınan Muğla 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/287 esas, 2011/90 sayılı kararının kesinleşme tarihinin ise 17/04/2013 olması karşısında tekerrüre esas alınamayacağı anlaşılmakla, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 Sayılı CMK.nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Hükümlünün adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan Muğla 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 08.03.2011 tarih ve 2010/287-2011/90 sayılı ilamının, 17.04.2013 günü kesinleşmesine rağmen, üzerine atılı suç tarihinin 21.12.2012 olması nedeniyle 5237 sayılı TCK"nın 58/1. maddesi gereğince tekerrüre esas alınamayacağı belirlenmekle birlikte, adli sicil kaydında yer alan ve 19.01.2010 günü kesinleştiği anlaşılan Muğla 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.11.2009 tarih ve 2009/40-1010 sayılı ilamının, (647 sayılı Kanun’un 4. maddesi gereğince 07.10.2010 tarihinden önce verilen hapis cezasının para cezasına dönüştürülmüş olması dolayısıyla) kesin nitelikte olmaması nedeniyle tekerrüre esas olduğu anlaşılmakla, hükümlü hakkında hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesinde netice itibariyle isabetsizlik bulunmasa da yanlış ilamın tekerrüre esas alınmasından dolayı kanun yararına bozma istemi bu itibarla yerinde görülmekle, Muğla 1. Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen, 30.03.2016 gün ve 2015/61-2016/254 sayılı kararın, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkra (d) bendinin verdiği yetkiyle Muğla 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 08.03.2011 tarih ve 2010/287-2011/90 sayılı ilamının tekerrüre esas alınmasına ilişkin bölümün hüküm fıkrasından çıkarılmasına ve hükümlünün adli sicil kaydında yer alan Muğla 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.11.2009 tarih ve 2009/40-1010 sayılı ilamının tekerrüre esas alınmasına, hükmün diğer bölümlerinin aynen korunmasına, 13.02.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.