Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/28378 Esas 2022/817 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... Kazıman hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların, 5271 sayılı CMK’nın 231/12. maddesi uyarınca itiraza tabi olduğu, bu kararların temyizinin mümkün olmadığı; katılanın itiraz dilekçesi üzerine itiraz mercii olan Alanya 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 30/03/2017 tarihli, 2017/335 D. İş sayılı kararıyla itirazın incelendiği, buna göre temyiz incelemesinin kapsamının sanık ... hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümleri ile sınırlı olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
1- Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK’nın 151/1. maddesinde tanımlanan mala zarar verme suçu için öngörülen cezanın üst sınırına göre aynı Kanun’un 66/1-e, 66/2 ve 67/4. maddeleri uyarınca hesaplanan 12 yıllık zamanaşımının, 13/12/2007 olan suç tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin ve katılanın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının, 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE,
2- Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 tarihli ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
5237 sayılı TCK’nın 51. maddesinin 3. fıkrası uyarınca cezası ertelenen hükümlü hakkında, 1 yıldan az 3 yıldan fazla olmamak üzere, bir denetim süresi belirlenir, bu sürenin alt sınırı mahkûm olunan ceza süresinden az olamaz. Cezayı ertelemenin yasal sonucu olmasından dolayı zorunlu olarak hükmedilmesi gereken “denetim süresine” ilişkin hatalar “aleyhe değiştirme yasağına” konu oluşturmaz. Bu açıklamalar ışığında değerlendirilen somut olayda, hırsızlık suçundan sonuç olarak verilen 1 yıl 11 ay 10 gün hapis cezasına ilişkin cezası ertelenen sanık hakkında denetim süresinin, TCK’nın 51/3. maddesine aykırı şekilde 1 yıl olarak belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin ve katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı CMUK’nın 321. maddesi gereğince istem gibi BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun’un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından TCK’nın 51/3. maddesinin uygulanmasına ilişkin paragraftan “1 yıl” ibaresinin çıkartılarak yerine “1 yıl 11 ay 10 gün” ibaresinin eklenmesine karar verilmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
3- Sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
a) Oluşa ve dosya kapsamına göre; atılı iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi ile birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında, kurulan hükümde 5237 sayılı TCK’nın 119/1-c maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Sanık hakkında, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilirken, 5271 sayılı CMK’nın 231. maddesinde sayılan nesnel (objektif) ve öznel koşulların değerlendirilip buna ilişkin gerekçelerin gösterilmesi gerektiği, sanığın adli sicil kaydında suç tarihi itibariyle yeniden hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına engel nitelikte mahkumiyetinin olmadığı, yine iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun zarar doğurmaya elverişli olmayan ve zarar koşulunun aranmadığı suçlardan olduğu, bu nedenlerle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi için aranan 5271 sayılı CMK’nın 231. maddesinin 6. fıkrasının a ve c bentlerinde gösterilen nesnel (objektif) koşulların gerçekleştiği ve sanık hakkında bir daha suç işlemekten çekineceği yolunda olumlu kanaat oluşması nedeniyle hakkında verilen cezanın 5237 sayılı TCK’nın 51. maddesi gereğince ertelenmesine karar verildiği halde sanık hakkında 5271 sayılı CMK’nın 231. maddesinin 6. fıkrasının (b) bendinde belirtilen, “kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması” öznel (sübjektif) koşulunun oluşup oluşmadığı değerlendirilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken “katılanın zararını gidermediği ve koşulları oluşmadığından” biçimindeki yasal olmayan gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
c) Kabule göre de;
aa) Sanık müdafiinin 13/10/2015 tarihli duruşmada, sanık hakkında lehe hükümlerin uygulanmasına dair isteğinin, 5237 sayılı TCK’nın 50. maddesi uyarınca, tayin olunan kısa süreli hapis cezasının seçenek tedbirlere çevrilmesi talebini de içerdiği halde bu konuda olumlu ya da olumsuz bir karar verilmemesi,
bb) İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan hükmolunan kısa süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 4. fıkrası gereğince aynı maddenin 1. fıkrasında sayılan hak yoksunluklarına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin ve katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 31/01/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.