Mahkeme: DİYARBAKIR 5. Ağır Ceza Mahkemesi
Suç: Uyuşturucu madde ticareti yapma
Hüküm/Karar : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların aşağıda belirtilenler dışında doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- UYAP üzerinden yapılan incelemede, sanık hakkında 23/08/2012 tarihli "uyuşturucu madde ticareti yapma" suçu nedeniyle İzmir Cumhuriyet Başsavcılığının 03/09/2012 tarihli iddianamesi ile açılan kamu davasında, İzmir 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 20/05/2013 tarihli, 2012/320 esas ve 2013/177 karar sayılı dosyasında yapılan yargılama sonucunda, TCK"nın 188/3, 192/3, 62, 52, 53, 54. maddeleri uyarınca verilen 3 yıl 4 ay hapis ve 10.000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, temyiz edilmeden kesinleştiği; temyize konu dosyada ise sanığın 11/08/2012 tarihli "uyuşturucu madde ticareti yapma" suçundan ötürü, Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığının 22/04/2014 tarihli iddianamesi ile kamu davasının açıldığı anlaşılmakla, her iki dava arasında hukuki kesinti bulunmadığı da gözetilerek, belirtilen davada hükmün kesinleşmiş olduğu anlaşıldığından, adı geçen dosyanın aslı veya onaylı örneği de dosya içine konularak incelenip, eylemlerinin tek suç, iki ayrı suç ya da zincirleme suç oluşturup oluşturmadığı tartışılıp değerlendirildikten sonra zincirleme suç oluşturduğunun kabul edilmesi halinde, ağır sonuç doğuran suç esas alınarak belirlenecek cezanın, zincirleme suç nedeniyle TCK"nın 43. maddesi gereğince artırılması ve böylece bulunacak sonuç cezanın, kesinleşen hükümdeki sonuç cezadan “fazla olması halinde” aradaki fark kadar “ek cezaya hükmolunması”, aksi halde “ek ceza verilmesine yer olmadığına" karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2- Hükümden sonra 24/11/2015 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi ve 15/04/2020 tarihinde yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanunun 10. maddesi ile TCK’nın 53/3. fıkrasında yapılan değişiklik nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından, sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 07/04/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi