Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/7193 Esas 2015/774 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre, davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davacı hakkında... 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 2006/189 Esas- 2006/1106 Karar sayılı 05.12.2006 tarihli kararıyla karşılıksız çek keşide etmek suçu nedeniyle 22.500 TL adli para cezasına hükmedildiği, kararın kesinleşip infaz aşamasına geçildiği ve davacı hakkında infaz amacıyla yakalama kararı çıkartıldığı, davacının bu yakalama kararına istinaden 13.01.2008 tarihinde yakalanıp 1 gün süreyle gözaltına alındığı ve akabinde 22.400 TL adli para cezasını 14.01.2008 tarihinde ödediği, davacı vekilince 05.05.2011 tarihinde önceki kesinleşmiş mahkumiyet hükmüne karşı yargılamanın yenilenmesi yoluna müracaat edildiği ve nihayet ... 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 2006/189 Esas- 2006/1106 Karar sayılı ek kararıyla 08.03.2012 tarihinde önceki ceza hükmünün iptaline karar verildiği, yargılamanın yenilenmesi sonucunda beraat veya ceza verilmesine yer olmadığı kararının verilmesi halinde, önceki mahkûmiyet kararının tamamen veya kısmen infaz edilmesi dolayısıyla kişinin uğradığı maddî ve manevî zararlar Ceza Muhakemesi Kanunun 141 ilâ 144 üncü ve 323/3. maddeleri hükümlerine göre tazmin edilir şeklindeki düzenleme karşısında yargılamaya devamla esas hakkında bir karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçeyle davanın reddine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 20.01.2015 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.