Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/13930 Esas 2020/3702 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/13930
Karar No: 2020/3702
Karar Tarihi: 30.06.2020

Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/13930 Esas 2020/3702 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu karar, sahte fatura düzenlemek suçundan yargılanan bir sanığın mahkumiyetine ilişkindir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı, suça konu belgelerin sadece unsurlarının incelenmesi için incelenmesi gerektiğini belirtmiştir. Ayrıca, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi uygulanırken Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da dikkate alınmalıdır. Mahkeme, yargılamanın hukuka uygun yapıldığını, savunma ve iddiaların değerlendirildiğini, suç vasfının doğru belirlendiğini ve cezanın kanuni takdir sınırlarında olduğunu belirtmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri ise 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 230. maddesi ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesidir.

11. Ceza Dairesi 2017/13930 E. , 2020/3702 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu belge ve faturaların, 213 sayılı VUK"nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığından tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA, 30.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.